Ботақан
Екі көзің мөлдіреп,
Кекіл шашың желбіреп,
Енең жүрген далаға
Көп қарайсың елжіреп.
Қасыңда өзім тұрмын ғой,
Досың барын білдің ғой.
Сенен ұзап кетем бе,
Шыр айналып жүрмін ғой.
Өзгелердей алысып,
Ойнамайсың жарысып.
Көтере алмай аяғың
Кетер ме екен майысып.
Жүресің тек монтиып,
Қос өркешің селтиіп.
Қарап жүріп қорқамын
Қала ма деп жел тиіп.
You Might Also Like
-
Зеңгі баба — сиырдың Мойны жуан бұқасы. Шөбін жейді қиырдың, Бойында май тұтасып. Салыңқы кең әукесі, Шүйкесі де білеудей. Қайық тұмсық дәу төсі, Аяғы шомбал тіреудей. Басын бұл...
-
Қожанасыр басына сәлдесін орап, көшеде келе жатады. Біреу қарсы кездесіп:
