انا جىل اسكەر شىعىپ، وڭنان-سولدان
سوعىسىپ جەردىڭ ءجۇزى قانعا تولعان.
سول كەزدە امەريكا دەگەن ەلدە
ۋولدەر بەلدەت دەيتۇعىن ءبىر باي بولعان.

وققا ۇشقان، جارالانعان سانسىز اسكەر،
سوعىسقا امەريكا ءتىپتى الىس جەر.
جارالانعان اسكەرگە جاردەم قىل دەپ،
ۋولدەر بەلدەت جىبەرگەن تالاي دارىگەر.

«ەشكىمدى الالاماي قارا» دەگەن،
«ءبارىن دە ءوز باۋىرىم دەپ سانا» دەگەن.
ءدارى، ازىق، كۇتۋشىنى تۇگەل بەرىپ،
«ەشبىر نارسە قالماسىن شالا» دەگەن.

نەشە ءجۇز اۆتوموبيل، اربامەنەن
جىبەرسە دە كوڭىلى ءبىر سەنبەگەن.
«سالاق قاراپ جۇرە مە، الدە قايتەر،
جارايدى-اۋ ءوز كوزىممەن كورسەم» دەگەن.

سول ويمەن ءجۇرىپ كەتتى كەمە ءمىنىپ،
قايتپاقشى ەمدەگەنىن كورىپ، ءبىلىپ.
كوز جەتكىسىز تەڭىزدىڭ ورتاسىندا،
ءبىر قازاعا كەز بولدى، كەمە سىنىپ.

كەمە سۋعا كەتەرىن پايىمداعان،
كەمەشى جەلقايىقتى دايىنداعان.
ۋولدەر بەلدەت قايىققا ءوزى مىنبەي،
جاس بالا، كەمپىر-شالدى ۋايىمداعان.

سوندايلاردى قۇتقارىپ جەل قايىقپەن،
سول قۇتىلسا، ولەيىن مەن-اق دەگەن.
سىيماي قالعان ءبىر ايەل بەبەۋ قاعىپ،
ارى-بەرى جۇگىردى «قايتەم،– دەپ،– مەن».

كەمەنىڭ سۋعا باتار كەزى جەتتى،
الگى ايەلگە جانى اشىپ راحىم ەتتى.
سۋعا باتپاس بەلبەۋىن سوعان بەرىپ،
ۋولدەر بەلدەت ەرلىكپەن سۋعا كەتتى.

وتارشى ەلدەر اعىزار اسكەر قانىن،
الماق بولىپ از ەلدىڭ جەر مەن مالىن.
جانى اشىماي جاستاردى وققا بايلاپ،
اياۋ قايدا جاس بالا، كەمپىر-شالىن.

مۇنى ويلاسام جۇرەگىم بولار جالىن،
ونەرلى ەل ونەرسىزدى قۇل قىلعانىن.
كوكتەن تۇسكەن پەرىشتە دەپ بىلەمىن،
ويلاسام ۋولدەر بەلدەت ەردىڭ ءحالىن.

---