ولەڭ ايت دارىن ورگە ورلەگەندەي،
سەزىمدى قوزعاپ، ءتاتتى وي كەرنەگەندەي.
جاندى ءسوز بويدى ەرىتىپ، ماۋجىراتىپ،
الديلەپ جىر بەسىگى تەربەگەندەي.

قاۋىمنىڭ قالاۋىنا تاپ كەلگەندەي،
بولعانىن، بولاشاعىن ايت كورگەندەي.
كىرىستەن تارتىپ جىردى جەبەلى وقتاي،
ءدال تيگىز قالاعانعا قاس مەرگەندەي.

ءسۇيسىنىپ اقىنعا ەلى ءمان بەرگەندەي،
ولەڭمەن ومىرىنە ءسان بەرگەندەي.
قادالىپ جۇرەگىنە اق قانجارداي،
وياتسىن بويكۇيەزدى جان بەرگەندەي.

ەرىكتى بيلەپ السىن ايتىلعان جىر،
سىرتى – گۇل، جاراسىمدى، ىشىندە سىر.
جانىڭنىڭ ءلاززات الار جارىعىنداي،
ماڭگىلىك وشپەيتۇعىن توگىلسىن نۇر.

ءۇيىرىلىپ كوكەيىنە ۇيىپ جاتسىن،
تازارتىپ جۇرەك كىرىن جۋىپ جاتسىن.
قاڭسىعان ءشول دالانى قانىقتىرىپ،
جىر تاسىپ، دارياداي قۇيىپ جاتسىن.

ارىڭنىڭ بولسىن ولەڭ ايناسىنداي،
كورىكتى، كوپتىڭ ورتاق پايداسىنداي.
جوسىلىپ جاتسىن ارتتا جورتقان جولى،
ارىندى اسقاق وزەننىڭ ارناسىنداي.

---