اراق – اقىل‚ ماستىق – وي، جار – حاقيقات‚
جان – ءناپسi، شاتاق يمان – دiن قيانات.
ماسكۇنەم‚ ايەلسۇيگiش‚ دiنسiز عوي دەپ،
سىرىم بiلمەي سىرتىمنان قىلما عايبات.
حاقيقاتتان باسقاعا باس ۇرمايمىن،
دالەلسiزگە نانام دەپ بولمايمىن مات.
باستاعى كوز‚ قۇلاققا سەنiمiم جوق،
تەرەڭ وي مەن اقىلعا ايتامىن دات.
پايعامبار، اۋليە ايتتى دەسە-داعى،
اقىل قابىل الماسا، ول ماعان جات.
شاتاق دiنگە، ادەتكە نە بiلگiشكە
نوقتالاتپاي ويىمدى قىلام ازات.
«اقىلعا بيلەتپەگەن پەندە – ايۋان»‚
دەسەم دە بولا قويماس ءسوزiم اعات.
قۇراننىڭ شىن ماعىناسىن شاتاق ۇعىپ،
مولدالار ماعان قويماق كاپiر دەپ ات.
«اقىلىڭا سىنات،– دەپ،– دالەل ايتقان»
قۇراننان تابىلادى تالاي ايات.
ءتاپسiر دەپ قاسيەتiن تالقان قىلىپ،
بۇزعانمەن قۇران بولماس اداسقان حات.
جارىق نۇردان جارالعان كۇن جوعالماس،
بەتiنە پەردە جاپساڭ نەشە قابات،
قۇران سىرىن ۇعا الماي بۇزسا-داعى،
جاسىرىلماي جارقىراپ تۇر كارامات.
جامان ءتاپسiر جايىلىپ جەر ءجۇزiنە‚
دiن دەسە تۇرا قاشتى ەستi ازامات.
بار وبالى ولاردىڭ ءتاپسiرشiدە،
اداسىپ نۇرلى اياتقا جاعىپتى تات.
ول قاتەنi تۇزەتكەن ءالiمدەر كوپ،
سونىڭ ءسوزiن وقىسام، بولامىن شات.
قياناتىڭ بار بولسا‚ يمانىڭ جوق،
ماعان دەسە، مىڭ جىلداي قىل عيبادات.
 

---