اتا-اناعا كوز قۋانىش –
الدىنا العان ەركەسى.
كوكىرەگىنە كوپ جۇبانىش،
گۇلدەنىپ وي ولكەسى.
ەركەلىك كەتتى،
ەر جەتتى،
نە ءبىتتى؟

وقىتارسىڭ مولداعا ونى،
ۇيرەتەرسىڭ ءار نەنى.
مەدەۋ ەتىپ ويى سونى،
جانى تىنىشتىق كورمەدى.
جاسىندا كۇتتى،
دامە ەتتى،
بوسقا ءوتتى.

اتا كوڭىل جانباسا ءبىر،
ارتىق ونەر شىقپاسا.
ەل تانىماي، ءۇي تانىپ قۇر،
شارۋاسىن دا ۇقپاسا –
ءۇمىتى قايدا؟
سونى ويلا،
ابايلا!

سۇيەر ۇلىڭ بولسا، سەن ءسۇي،
سۇيىنەرگە جارار ول.
سۇيكىمى جوق قۇر ماسىل بي
سۇيرەتىلىپ وتەر سول.
تابىلماس قايلا،
ويبايلا –
نە پايدا؟

زارلانارسىڭ، ويلانارسىڭ،
نە بولام دەپ ەندى مەن.
قۇربىلاردان قورلانارسىڭ،
ءتاڭىرى ىسىنە سەن دە كون.
قايعىسىز پەندە،
كوردىڭ بە،
ومىرىڭدە؟

ءتاڭىرى سورلى ەتسە پەندە،
نە بىتىرەر قۇر جىلاپ.
جىگەرى جوق اقىلى كەندە،
جامباسىڭنان جات سۇلاپ.
ءبىر جامان مەن بە،
دەدىڭ بە،
كوڭىلىڭدە؟

---