بiلiمدiلەر ناسيحات كوپ جازادى،
ادام ءۇشiن ۋايىم جەپ جازادى.
بايقاپ وقىپ وتىرسام، cونىڭ ءبارi
دۇنيەنi «سۇم»، «الدامشى» دەپ جازادى.

مەن-داعى تiرشiلiككە قادام باستىم‚
راحات، بەينەت، ءار iسكە ارالاستىم.
ءومiر بويى قۋانباق جىندى iسi عوي،
كەيدە اسىپ، كەيدە قاشىپ، كەيدە ساستىم.

راحات كورسەم، سىيدىرىپ ماقتانىما،
تالاسى بار كiمنiڭ دەپ تاپقانىما.
قارسى جالداپ، قايراڭداپ شىعا بەردiم،
كونبەدiم دەپ جالعاننىڭ قاققانىنا.

قايعى كورسەم: «دۇنيەنiڭ جالعاندىعى،–
دەدiم‚ – الداپ، مiنەكي، العاندىعى».
ول نە دەسەڭ، بۇرىنعى جازعانداردىڭ
ءسوزi ورنىعىپ كوڭiلiمە قالعاندىعى.

«مەن دە سوققى جەدiم‚ – دەپ‚ – سۇم دۇنيەدەن»‚
كوپ جازىپ ەم، ونىما وكiندiم مەن.
ويلاسام، كورگەن بەينەت، تارتقان قايعى
بولىپتى نە بiرەۋدەن، نە ءوزiمنەن.

دۇنيەنiڭ ول تۋرالى جازاسى جوق،
بiز سوكتi دەپ توقتاي ما اللا اتقان وق.
پارمەنiمەن اينالعان شارحي فالاك1 –
كۇن مەن اي، جۇلدىز، اۋە، جەر مەنەن كوك.

كiمدە-كiم قايعى تارتىپ، بەينەت كورسە،
سۇم جالعاننىڭ قىلعانى بۇل دەي بەرسە،
البەتتە، بۇل – تاعدىرعا نارازىلىق،
ءتۇبi اللاعا قارسىلىق، وندايعا ەرسە.

كiم ۇيرەتتi دۇنيەنi جامانداتىپ،
ونى سوگiپ، ءوزiڭدi امانداتىپ؟
Mۇنى ۇيرەتكەن – بiلiمسiز شالا مولدا،
قۋ قازىققا بايلاعان تابانداتىپ.

كەيبiرەۋلەر جازادى: «قۋ ءومiر»،– دەپ،
«تۇراعى جوق، الدامشى، سۋ ءومiر»،– دەپ.
«كورگەن قىزىق، قىلعان iس – ءبارi دە ۇمىت،
ءيا، كولەڭكە، ياكي ءتۇس، ۋ ءومiر»،– دەپ.

بۇعان دا ەرiپ كوپ جازدىم ءتۇشiركەنiپ،
بiلiمدiلەر ءسوزi دەپ ەنتەلەنiپ.
ءومiر ەمەس، الداعان ءوزiڭدiء-وزiڭ،
پالەنشەكەم ايتتى دەپ قالما سەنiپ.

بۇل ەكi ءسوز ايتۋعا تىم ورايلى،
جۇرەككە اسەر بەرەر سونشا جايلى.
تەرiستi دە دۇرىس دەپ سەندiرەتiن
شەشەندەردiڭ كەلەدi تiلi ىڭعايلى.

دۇنيە دەگەن قىزىققان iسiڭ بولسا،
قىزىقتىرعان كiم سەنi وعان ونشا؟
پايداسىز، بايانسىزىن بiلە تۇرا،
قۋا بەردiڭ ويلانباي نەگە سونشا؟

ءومiر دەگەن جاستىقتان قارتايماق پا،
بەينەت، راحات، بايلىق پەن مال تايماق پا.
بولارعا ۇمتىل، بولماسقا قاناعات قىل،
جالا جاۋىپ، سالىنبا جانتايماققا.

ءومiر، دۇنيە، جەر مەن كوك، وتكەن زامان،
اجال الماي قويمايدى ەشكiمدi امان.
ولمەي، وشپەي، قارتايماي جۇرگiڭ كەلسە،
ول بولماي ما تاعدىردى جامانداعان؟

تۋماق، ولمەك، قارتايماق بولماي قويماس،
قانشا قىزىق كورسە دە، پەندە تويماس.
سول تويماستىق – دۇنيەنi جامانداتقان،
سەن سوكتi دەپ تاعدىردى قايتا جويماس.

بەينەت كورمە، بiرەۋگە بەينەت بەرمە،
دۇنيە – الدامشى، ءومiر – قۋ دەپ ەلەرمە.
قامدان، ساقتان، قاعىپ ب ا ق بالە كەلسە،
ءبارiن قۇداي قىلادى دەگەنگە ەرمە.

قازا كەلسە، ءوزiڭنەن يا بiرەۋدەن،
نەمەسە بiر نارسەنiڭ سەبەبiنەن.
داۋىڭ دۇرىس بولا ما، ويلاساڭشى،
«ءومiر – قۋ، دۇنيە – الدامشى» دەگەنiڭمەن؟

دۇنيە الدامشى، ءومiر قۋ – ەسەرلەرگە،
ەسەرلiكپەن جولىعار كەسەلدەرگە.
ول ەكەۋi مiندi ەمەس، مiن ءوزiڭدە،
ءسوزiڭ بولەك وزگەدەن دeceڭدep دe.

 

---