ەپتى تىشقان بيدايدى تاسي بەرگەن،
شاكىرتى دە كوپ ەكەن قاسىنا ەرگەن.
قاقپان قۇرعان ادامنىڭ ايلالارىن
الىپ تاستاپ، جەم جەگەن تالاي جەردەن.

وزگە تىشقان ۇيرەنىپ ول ونەردەن،
تالاي قيىن ورىننان تاماق تەرگەن.
ءبىر كۇنى باسشى تىشقان كەزىپ ءجۇرىپ،
اۋزىن مىقتاپ بەكىتكەن كۇبى كورگەن.

ءتاتتى ىرىمشىك ءيىسى مۇرنىن جارىپ،
تەسىك جەرىن تابا الماي بولعان عارىپ.
بۇرىن شۇمەك ورناتقان ءبىر جەرى بار،
ءارقاشان تىرمالايدى سونى بارىپ.

نەشە كۇندەي قاجالاپ تەسكەن سونى،
ىزدەگەن ماقسۇتىنا جەتكەن قولى.
ومىرلىك ازىق قىلىپ جاتايىن دەپ،
جولداسىنان جاسىرعان ايتپاي ونى.

الدىنان ۇيا جاساپ، جاتقان بۇعىپ،
قارنى اشسا جۇرەدى كىرىپ، شىعىپ.
جولداسىنىڭ بىرەۋى كەلە جاتسا،
تەسىككە قويادى ەكەن تىعىن تىعىپ.

جيىلىپ كەلدى ءبىر كۇن شاكىرتتەرى:
«ءسىزدى ءبىر كورمەدىك،– دەپ،– كوپتەن بەرى
«تىشقان كوپ» دەپ تاماعىن تىقتى بۇل ەل،
الا المادىق قيىن بوپ قويعان جەرى.

ءبىز اش ءجۇرمىز سولاي بوپ ءبىرتالايدان،
وڭاي تاماق تابىلار ەندى قايدان.
كوپتى كورگەن ايلاكەس باتىر ەدىڭ،
تاعى دا تيەر مە ەكەن بىزگە پايداڭ».

ول ايتتى: «ءتاۋبا قىلدىم سوپى بولىپ،
ۇرلىق قىلعان كۇنا عوي ەلدى تورىپ.
مۇنان بىلاي كەلمەڭدەر ماعان جاقىن،
كەۋدەمە كەتتى بۇگىن يمان تولىپ.

قاسىما كەلە بەرسەڭ، كۇناڭ جۇعار،
ۇرلىقتى ويلاپ ويىمنان يمان شىعار.
اشتان ءولىپ قالۋعا ريزامىن،
ەندى ۇرلىققا بولمايمىن ءتىپتى قۇمار».

ويلاسام، سول تىشقانداي بۇزىقتار كوپ،
سىرتى سوپى، ءىشى ارام قىلىقتار كوپ.
پارا الىپ، نە قازىنانىڭ اقشاسىن جەپ،
ادالىمسىپ جۇرەتىن ۇلىقتار كوپ.

ءبىر ەمەس، ءار جەردە بار وسىندايلار،
ءوز مالىن ءوزى ۇرلايدى كەيبىر بايلار.
قازىنا بەرگەن اقشانى قالتاعا ساپ،
ەلگە مىندەت كەڭسەشىل پىسىقايلار.

ءبىر ۇرتى ماي، ءبىر ۇرتىندا قاندار دا بار،
قوي تەرىسىن جامىلعان جاندار دا بار.
جازاسىزدى جالالاپ اتاق الىپ،
اق جۇرەكسىپ جۇرەتىن پاڭدار دا بار.

ارامدىقپەن جەتكىزىپ كوككە قولىن،
«كامونوس» بوپ الادى جوعارى ورىن.
تارتىلسا انىق ءادىل تارازىعا
ءبىر-اق كۇندە قايناتار ونىڭ سورىن.

---