ايتتىم سالەم، قالام قاس،
ساعان قۇربان مال مەن باس.
ساعىنعاننان سەنى ويلاپ،
كەلەر كوزگە ىستىق جاس.

سەنەن ارتىق جان تۋماس،
تۋسا تۋار – ارتىلماس.
ءبىر وزىڭنەن باسقاعا
ىنتىقتىعىم ايتىلماس.

اسىل ادام اينىماس،
ءبىر بەتىنەن قايرىلماس.
كورمەسەم دە، كورسەم دە،
كوڭىلىم سەنەن ايرىلماس.

كوزىم جاتقا قاراماس،
جات تا ماعان جاراماس.
تار توسەكتە ءتوسىڭدى
يىسكەر مە ەدىم جالاڭاش؟

يىعىمدا ءسىزدىڭ شاش،
ايقالاسىپ تاي-تالاس،
ءلاززات الساق بولماي ما،
كوز جۇمۋلى، كوڭىل ماس؟

سىزدە سىمبات، بىزدە ىقىلاس،
وسى ءسوزىم ءبارى راس.
سىزدەي جاردىڭ جالعاندا،
قىزىعىنا جان تويماس.

ەتىڭ ەتكە تيگەندە،
دەمىڭ ءتيىپ سۇيگەندە،
ءتان شىمىرلاپ، بوي ەرىپ،
ءىشىم وتتاي كۇيگەندە.

جۇرەك بالقىپ يگەندە،
ىشكى سىردى تۇيگەندە،
ىزدەپ تابار سۇڭقارمىن،
جاراستىقتى شۇيگەندە.

قىلىعىندا جوق وعات،
قاراپ تويمان ءجۇز قابات.
ىستىق تارتىپ باراسىڭ،
ءبىر ساعاتتان ءبىر ساعات.

ءسىز – قىرعاۋىل جەز قانات،
اش بەتىڭدى، بەرى قارات.
جاقىنداي بەر جۋىقتاپ،
تاماعىڭنان ايمالات!

---