ناۋشەرۋان اڭدا ءجۇرiپ كيiك اتقان،
اڭ ەتiن جەمەك بولىپ اسىپ جاتقان.
«ەت پiسكەنشە تەز كەل‚ – دەپ بiر جولداسىن،
تۇز اكەل»،– دەپ جۇمساپتى بiر قىشلاقتان.

قايتادان شاقىرىپ اپ تالاي جەردەن:
«تۇزدى تەگiن الما»،– دەپ ءامiر بەرگەن.
«شىمشىم تۇز بiر تيىنعا تاتىمايدى،
بۇ قالاي؟» – دەپ ءۋازiرi تۇرا كەلگەن.

ناۋشەرۋان ايتقان سوندا: «ەي، ءۋازiرiم،
ايتايىن، جاقسى تىڭدا مۇنىڭ سىرىن.
باسشى السا بiر المانى باعا بەرمەي،
قوسشى قۇرتار المانىڭ ءتۇپ تامىرىن.

مەن السام ەلدiڭ جالعىز جۇمىرتقاسىن،
كەسەرسiڭ مىڭ تاۋىقتىڭ سەندەر باسىن.
سۇيتە-سۇيتە اشىلىپ اراندارىڭ،
اعىزارسىڭ بۇل ەلدiڭ قاندى جاسىن».

جەبiر ۇلىق حالقىنa قاس قىلادى،
كوڭiلiن شەرلi، كوزدەرiن جاس قىلادى.
قيانات قىلداي iستەن باستالماقشى،
ەسكەرمەسە، از ناۋقاس اسقىنادى.

Mال، مانساپ ادامزاتتى ماc قىلادى،
مەيiرiمدi ەت-جۇرەگiن تاس قىلادى.
تاكاببار، ءادiلەتسiز زالىمداردى
باعى قايتقان سورلى ەلگە باس قىلادى.

شىن اتىن ناۋشەرۋاننىڭ ەل بiلمەيدi،
تiلi كەلمەي «مۇcىراۋىن ءادiل» دەيدi.
اقجۇرەك ءادiلدەردiڭ قىلىعى اناۋ،
جەبiر ۇلىق زارلاتىپ ەلدi جەيدi.

مۇنى ايتساڭ، الاتىنداي تiلدi كەسiپ،
ماقتانادى مەنەن كiم ءادiل دەسiپ.
تەڭدiكتiڭ اتىن ەستiپ، ءدامiن تاتپاي،
وتەمiز دە جۇرەكتi قايعى تەسiپ.

---