قاقتاعان اق كۇمىستەي كەڭ ماڭدايلى،
الاسى از قارا كوزى نۇر جاينايدى.
جىڭىشكە قارا قاسى سىزىپ قويعان،
ءبىر جاڭا ۇقساتامىن تۋعان ايدى.
ماڭدايدان تۋرا تۇسكەن قىرلى مۇرىن،
اقشا ءجۇز، القىزىل بەت ءتىل بايلايدى.
اۋزىن اشسا، كورىنەر كىرسىز ءتىسى،
سىقىلدى قولمەن تىزگەن، ءىش قاينايدى.
سويلەسە، ءسوزى ادەپتى ءام ماعىنالى،
كۇلكىسى بەينە بۇلبۇل قۇس سايرايدى.
جۇپ-جۇمىر، اق تورعىنداي مويىنى بار،
ۇلبىرەگەن تاماعىن كۇن شالمايدى.
تاقتاداي جاۋىرىنى بار، يىعى تىك،
ەكى الما كەۋدەسىندە قيسايمايدى.
سوراقى ۇزىن دا ەمەس، قىسقا دا ەمەس،
نازىك بەل تال شىبىقتاي بۇراڭدايدى.
ەتىندەي جاس بالانىڭ بىلەگى بار،
ءاجىمسىز اق ساۋساعى ىسكە ىڭعايلى.
قولاڭ قارا شاشى بار جىبەك تالدى
تورعىنداي تولقىن ۇرىپ كوز تاڭدايدى.

قانداي قىزدا ءلاززات بار جان تاتپاعان؟
سۇلۋى بۇل زاماننىڭ تەك جاتپاعان.
ون سەگىز، ون توعىزعا كەلگەننەن سوڭ،
الماسى وكپە بولار قول باتپاعان.
بۇلاردىڭ كەي ءبىرىنىڭ مىنەزدەرى –
ەش نارسە كورمەگەنسىپ بۇرتاقتاعان.
كەيبىرى جايدارى، اشىق بولامىن دەپ،
ورىنسىز ادامدارمەن جىرتاقتاعان.
اۋەلدە سۇلۋ جايى بىزگە ءمالىم،
جىگىتتى جۇرت ماقتاعان قىز جاقتاعان.
كەي جىگىت ماقتان ءۇشىن قىلىق قىلماي،
بويىنا مايدالىقپەن سىر ساقتاعان.
كەي جىگىت ارسىزدىقپەن ۇياتسىنباي،
قولى جەتپەس نارسەگە تىرتاقتاعان.

ورىندى ىسكە ءجۇرىپ، وي تاپپاعان،
نە بولماسا جۇمىس قىپ، مال باقپاعان.
قاسيەتتى بولمايدى ونداي جىگىت
انشەيىن قۇر بەكەرگە بۇلعاقتاعان.

---