قازاقتىڭ ەڭ جاقسىسى،
ءۇش نارسەگە شوقىنار:
ماقتانى، استى، ءناپسiسi –
شوقىنعانى وسىلار.

استى بيلەر جاس بولسا،
ماقتانار باققا ماس بولسا،
اۋلاقتا ارام اس بولسا،
اساۋدان دەمە شوشىنار.

سايتانمەن ويناس جۇرەگi،
پايدا مەن ماقتان تiلەگi،
ارامعا باتسا بiلەگi،
جاقسىعا قايتىپ قوسىلار؟

تiلiندە بال، iشiندە ۋ،
كوز بايلاعىش كوپ ءجادۋ،
جاقسى اتانعان وڭكەي قۋ،
الداپ العان دوسى بار.

بiرiن-بiرi: «دوس»،– دەسەر،
«جاۋىمنىڭ جولىن توس»،– دەسەر،
دوس قولىمەن وت كوسەر،
ءوزi اپ-امان وتىرار.

«مەن دە ارتىڭنان بارام»،– دەپ،
«ءولتiرسە، قۇنىڭدى الام»،– دەپ،
«قۇتىلماس مەنەن، بالەم»،– دەپ،
اۋزىمەن قوقاي-لوقىلار.

ارامدى سۋداي سiمiرiپ،
ەرنiمەن ۋىن جىمىرىپ،
ماسكۇنەم، باڭگi بوپ ءجۇرiپ،
جاۋىرىن جابا توقىنار.

تاماق ءۇشiن جان جالداپ،
ارىن ساتىپ، ەلدi الداپ،
ساۋىسقانشا قىلماڭداپ،
ءار ۇيدەن بوق شوقىلار.

جۇرەگi قاتىپ، مۇز بولعان،
مايدا تiلi بiز بولعان،
قىزتەكە ەدi، قىز بولعان،
بەينە الدامشى سوپىلار.

«بار ما ماعان بiر سىن؟» – دەپ،
«ۇستاعانىم قاي دiن؟» – دەپ،
ويلامايدى: «كiممiن؟» – دەپ،
جۇرەگiندە توتى بار.

قانشا جارىق نۇر قۇيسام،
حاقيقاتتان سىر قۇيسام،
ورشەلەنەر سۋ قۇيسام،
ءناپسi دەگەن وتى بار.

كۇندەپ ءىشى قاينايدى،
قىزىل ءتىلىن قايرايدى،
ءالى-اق ءوزى جايرايدى،
الدىندا ءادىل سوتى بار.

ارام مەن اقتى بiر جيماق،
جۇرەككە قايتىپ سيدىرماق،
قىلماق جانە قىلدىرماق،
قىزتەكەنiڭ نيەتi بار.

ءوزiڭە كوڭiلiڭ تولسا دا،
باسىڭا قىدىر قونسا دا،
جۇرەگiڭ جالعىز بولسا دا،
استىڭنىڭ ەكi ك…i بار.

اشۋلانىپ الباستىڭ،
كۇندەمەي مەنi قالماسسىڭ،
تiلiمدi كەسiپ الماسسىڭ،
اقتى ايتۋعا ەركi بار.

الىسىپ سەنi جەڭبەيiم،
الداۋىڭا سەنبەيiم،
اششى تiلمەن ەمدەيiم،
جۇرەگiڭنiڭ دەرتi بار.

ادامدى جاۋعا بەرمەۋگە،
جەتسە قولدى سەرمەۋگە،
قىزتەكەنi ەمدەۋگە،
اقىلدىڭ قىلعان سەرتi بار.

ايىرام دەپ جەندەتتەن،
تازارتام دەپ iندەتتەن،
قۇتىلام دەپ مiندەتتەن،
يمانىمنىڭ بەركi بار.

---