- 03 اقپ. 2020 00:00
- 195
قوجاناسىر مەن ەلۋباسى
ءبىر كۇنى ەلۋباسى قوجاناسىردى شاقىرىپ الىپ:
— ءقازىر ۇيىڭىزگە بارىپ نەمەسە بىرەۋدەن حابار ايتىپ، تاماق ىستەتىڭىز. اۋىلىمىزعا مىڭباسى كەلگەن ەكەن. سىزگە جولىعىپ ۇيىڭىزدەن ءدام-تۇز تاتپاق ويى بار، — دەپتى.
قوجاناسىر «ماقۇل» دەپتى دە، ەسەگىنە ءمىنىپ، ۇيىنە قاراي كەتىپتى. ەلۋ باسى ايتقان مەزگىلىندە مىڭباسىلاردى ەرتىپ جەتىپ كەلەدى. قوجاناسىردىڭ تار ۇيىنە زورعا سىيعىزىپ، جايعاسىپ وتىرعان سوڭ:
— قانە، قولعا سۋىڭدى قۇيا بەر، — دەپتى ەلۋباسى.
قوجاناسىر ولاردىڭ قولىنا سۋ قۇيىپ بولعاننان سوڭ عانا:
— ءالى قازان اسىلعان جوق ەدى، — دەدى.
— ە، نەگە؟ — دەدى ەلۋباسى.
— ءبارى بار عوي، ءبىراق ءبىر نارسە جەتپەي، قاراپ قالدىق.
ەلۋباسى:
— نەمەنە ەدى؟
قوجاناسىر ونىڭ قۇلاعىنا سىبىرلاپ تۇرىپ، قاسىنداعىلار عا ەستىرتە:
— سويىلاتىن قوي دا جوق، ەگەر ساتىپ الا قويساق، اقشاسىن كىم تولەيدى؟ — دەپتى قولىن ومىراۋىنا قويىپ، قۇرمەتپەن ەگىلىپ تۇرىپ.