قۇمارلىق دەگەن ءبىر يت بار،
جانىڭا جاۋ شىن يت بار.
الدى-ارتىڭا قاراتپاس،
راحىمى جوق تىم يت بار.

باي بالاسىن كوپ كوردىم،
كەدەيلىكتى جەك كوردىم.
ساۋىق كورسەم، قۇمار بوپ،
مەن دە سۇيتسەم دەپ كوردىم.

مىلتىق اتتى، قۇس سالدى،
دومبىرا كەزىپ، گورمون قولعا الدى.
اۋىل كەزىپ، ءان سالدى،
كورگەن ادام تاڭ قالدى.

دويبى، قارتا - ءبارى بار،
ءجۇز قۇبىلعان ءانى بار.
كيىم بىتكەن قىناۋلى،
تاڭىرقارلىق ءسانى بار.

مەن دە وسىنداي بولام با،
بولا الماسام وڭام با؟
بار مالىمدى شاشسام دا،
جەتپەي قويسام سوعان با!

ارپالىستىم، الىستىم،
جاعالاستىم، جارىستىم.
ءدال وزىندەي بولعان سوڭ،
وزامىن دەپ قارىستىم.

جەتتىم، وزدىم - جەر ءبىلدى،
ماڭايداعى ەل ءبىلدى.
«بارەكەلدى، باتىر»، - دەپ،
قىز-بوزبالا سول كۇلدى.

ماقتاعانعا بۋ الا،
سەلكىلدەدىم دۋانا.
بايانى جوق، پايداسىز
ءبىر ساعىمدى قۋالا.

ءالى كەلەم دالاقتاپ،
قىزىل ءتىلىم سالاقتاپ.
مەنەن وزعان كىم بار دەپ،
الدىڭعى جاققا الاقتاپ.

قارا كورسەم، كەتەمىن،
جەتۋگە تالاپ ەتەمىن.
پايداسىندا ءىسىم جوق،
نە دە بولسا جەتەمىن.

زامان ءوتتى، جاس ءوتتى،
قايرات، ونەر بوس كەتتى.
ابۇيىر جوق، سانا جوق،
ءوز باسىڭا نە جەتتى؟

ەستىگەندى ۇعا بەر،
ىدىسىڭ بولسا - تىعا بەر.
پايداسىز بولسا قۇمارىڭ،
سىلكىنىپ تاستاپ شىعا بەر.

---