تاۋىق نەگە شاقىرار ساعات سايىن،
دەي مە ۋاقىت وتكەنiن ۇقتىرايىن.
كەيدە زارلى داۋىسپەن يت ۇليدى،
بiلەمiسiڭ، قىلىپ تۇر نەنi ۋايىم؟
گۇلدi كورسە، مۇڭلى انمەن بۇلبۇل سايراپ،
ايتىپ تۇر ما بايانسىز ءومiر جايىن.
تاڭ بوزارسا، اسپاندا قۇيقىلجىتىپ،
ءاندi نەگە سالادى بوزتورعايىڭ؟
عىلىمدىلار تەكسەرiپ كوردi مە ەكەن،
الەمنiڭ قيىن سىرلى وسىندايىن.
اقىلىم سونىڭ سىرىن تاپ دەپ وتىر،
دەسەم دە وي جەتپەستi مەن قۋمايىن.
سالامىن ساسقانىمنان وي جوتاعا،
قىلا الماي ايۋان تiلiن تiپتi پايىم.
بوس سايراپ، تەككە ۇليدى دەيiن دەسەم،
ول دالەلسiز ەكەنi ويعا دايىن.
ارينە، مۇندا بiر سىر بولسا كەرەك،
دەيمiن دە شەشۋ تاپپاي الاقتايىم.
انشەيiن كەرەكسiزدi ولەڭ قىلىپ،
دەگەم جوق ەرمەك قىلىپ، بوس وينايىن.
بۇل دا بiر جارالىستىڭ قيىن سىرى،
دەپ ەدiم بiلگەندەردەن سىر سۇرايىن.
ەشكiم جاۋاپ بەرمەسە بۇل ءسوزiمە،
ءوزiمنiڭ وي جوتامدى ەندi ايتايىن:
ايۋاندا دا اقىل بار ادامدايىن،
دەسەڭ، ويلان وندايدان سىر تابايىن.
كوڭiل كوزiن اش-تاعى اقىلعا سال،
قۇر قۇلاقپەن تىڭداما، قالقاتايىم.
ولار دەپ تۇر: «Oيعا الىپ بiر قۇدايىن،
زور قۇدiرەتiن الەمگە ۇقتىرايىن».
قۇلشىلىق، نامازى مەن يمانى سول،
كۇندە بiر، ايىندا بiر، ساعات سايىن.
دەمەيدi: «بوسقا ۇلىپ، تەك سايرايىن»،
دەپ تۇر ول: «زور ءتاڭiرiسiن سيپاتتايىن».
ءناپسi كوزiن بايلاعان ادامزاتتان،
ايۋان ارتىق سەزەدi ءومiر جايىن.
سۋىر نەگە قازادى تاۋدىڭ سايىن،
جاز جيىپ، قىستىق ازىق قىلار دايىن.
قىس بولسا، شالا ولەرiن قايدان بiلدi،
دەدi مە: «ازىق جاستاپ بiر ۇيىقتايىن».
سونداي ءومiر كەلەرiن سەزiپ تۇرعان،
جان سىرى عوي، سiزدەرگە بايقاتايىن.
جاڭا تۋعان جاس قوزى تاماق iزدەپ،
ەنەسiنiڭ ەمشەگiن تاپقاندايىن.
ۇيادان ۇشقان ۇيرەك بiزدi الدايدى،
دالبىرلاپ قانات قيراپ جاتقاندايىن.
جايىن اڭدار ءۇيiرگە قارامايدى،
ەسەپتەمەي تۋاتىن مەزگiلدi ايىن.
قىستى جەردiڭ قويانى كۇزدi كۇنi،
دەي مە: «ادەيi قارداي بوپ اعارايىن».
كوگالداعى شەگiرتكە جاسىل بولىپ،
كوردiڭ بە قىرداعىسى قوڭىرقايىن.
وسىلار ءوزiءن-وزi جاراتتى ما،
«جاۋىمنان ءتۇسiممەن،– دەپ،– قۇتىلايىن».
وسىنداي تاعدىر سىرىن قۋا بەرسەڭ،
ءتۇپسiز تەرەڭ، سوندىقتان توقتاتايىن.
عىلىمدا مۇنى سوقىر سەزiم دەيدi،
مۇنى ايتقان عىلىم سوقىر، ءولدا، وڭبايىن.
مەڭiرەۋدەن ماقسۇت، بiلiم شىعادى دەپ،
ءبۇتiن الەم ايتسا دا، مەن نانبايىم.

---