توسەكتەس كورشى، عاجايىپ جاندى كوردىم مەن،
قاتىگەز سىرقات قوس جانارىن دا سوندىرگەن.
جاۋىنگەر جورىق باستالىپتى دا شىعىستان،
اياڭتالىپتى باتىستا جاتقان بەرليننەن.
قينالىپ جاتىر،ءومىردى قيىپ كەتە الماي،
كورىك كەۋدەسى كوتەرىلەدى وت الماي!
ءبىر ءتۇيىر ەت جوق، اياق پەن قولى سوم سۇيەك،
ستانوگىندا ءوزى وڭدەگەن مەتالداي.
«قانشاما مەتالل قولىمنان ءوتتى، بالتادىم،
اعىزدىم نەلەر اق بوداتتىڭ دا اق قانىن.
مىنەكي، ەندى اجالدىڭ ءسۇپ-سۇر توكارى
قاراشى،- دەيدى،-
مەنى كەپ جونىپ جاتقانىن».
ءبىر جۇتىم سۋىن - ءبىر تاۋلىك بويعى قورەگى،
اۋا جەتپەيدى-اۋ، كەۋدەسىن سيپاي بەرەدى.
دەمى تاۋسىلىپ، السىرەپ بارا جاتقاندا،
سىبىرلاپ وتەر عازيز جان بىلاي دەپ ەدى:
«كىم ۇرلاپ كەتتى، كىم ۇرلاپ كەتتى اۋامدى؟»
...باردىم دا جۇمدىم اشىلىپ قالعان جاناردى.
مەن دە ايتىپ تۇرمىن ول بەرىپ كەتكەن ساۋالدى،
كىم الىپ كەلدى، جاڭاعى ءتىرى ادامدى؟

---