(«يمانىم»، 70 جاسىمدا جازىلگان)

اجال، ماعان اراق بەرسەڭ،
كەيىمەي ماس بولىپ ولسەم،
قيامەتتە تۇرەگەلسەم،
ايىقپاي كۋانىپ جۇرسەم.

سۇراۋ ماستان الىنباسا،
كۇنام كىرگە سالىنباسا،
دوزاق وتى جالىنداسا،
ونى جار نۇرى دەپ بىلسەم.

اراقپەن ورتەلگەن ءتانىم،
ازاپتى سەزبەسە جانىم،
كۇل وتقا جانباۋى ءمالىم،
وتىمەن ويناسام، كۇلسەم.

جالىنداپ جانسا مىڭ ەسە،
ماعان جالىن بىلىنبەسە،
ەكى جانۋ ارام دەسە،
بەيىسكە ماس بولىپ كىرسەم.

قيال ەمەس، تىلەگىم شىن،
بۇل يماننان تابىلماس ءمىن،
كورەر ەدىڭ تالاي سىرىن،
جۇرەگىمدى جارىپ تىلسەم.

سوپىنىڭ يمانىن، ويىن،
الەمنىڭ قىزىعىن، تويىن،
باعىن، تاعىن، پۇلىن، قويىن
تالاق بولسىن - كوزىمە ىلسەم.

بەيىستە حور كىزى دەگەن،
تازا سۋسىن، جەمىس جەگەن،
سولاي دەپ نانۋىم نەگەن،
جامانداتسىن پىراق مىنسەم

زاۋالسىز ءبىر راحات بارىن،
مىسالداعان بۇ ءبىر سارىن،
جاتىنعا مۇندا نە بارىن،
بارىپ ايت، ۇقتىرا بىلسەڭ.

---