ويلاڭىز، اقىل-بiلiم قايدا بولماق،
دەنەدە قانداي ورىن-جايدا بولماق؟
بiلۋ، نانۋ، ۇناتۋ – اقىل ici،
قايتسە زيان، قايتكەندە پايدا بولماق؟

ءتان سەزiپ، قۇلاق ەستiپ، كوزبەن كورمەك،
مۇرىن يiس، تiل دامنەن حابار بەرمەك.
بەسەۋiنەن ميداعى وي حابار الىپ،
جاقسى، جامان ءار iستi سول تەكسەرمەك.

وي سوندا نەشە تولعاۋ شيماي سالماق،
قايتسە ءجونi كەلەر دەپ ولشەۋگە الماق.
ءدال سولاي قىلايىن دەپ ۇناعاندا،
ءادiلەتتi جۇرەگiڭ بiر قوزعالماق.

بiر بيلiك سول جۇرەكتەن شىعارىلماق،
دەنەگە ول شىمىرلاپ اسەر قىلماق.
ويىڭدى دۇرىس دەي مە، تەرiس دەي مە،
سول اراسىن انىقتاپ بايقا، بiراق.

«جارايدى»‚– دەپ ۇناسا، باس يزەمەك،
جەك كورسە، جيiركەنiپ دiرiلدەمەك.
جۇرەگiڭنiڭ تiلi جوق، ىمبالى سول،
ۇعىپ ال دا بولا كور سوعان كومەك.

قازاقتا جوق اقىلمەن وي بەكiتپەك،
ءناپسi ۇناسا بولعانى، ءبارi بiتپەك.
تاۋەكەل دەپ ات قويىپ ىقتيمالعا
بايلاۋى جوق نارسەدەن پايدا كۇتپەك.

تابامىن دەپ تالپىنىپ ويىنا الماق،
ءوز ءالiنشە و داعى سىنعا سالماق.
از ويلانسا‚ قازاقتىڭ باسى قاتىپ،
زيان iستi پايدا دەپ قويىپ قالماق.

ىقتيمالدىڭ ەسiگi ەكەۋ بولماق،
Iشiنە پايدا، زيان... ءبارi تولماق.
نىسانانى سىعالاپ دالدەپ اتپاي،
كوزiن جۇمىپ وق اتقان قايتiپ وڭباق؟

Iس قىلادى تاپتىم دەپ بiزدiڭ قازاق
ونان كورگەن پايداسى بولادى aز-اق.
اياعىندا ول iسi زيان شىعىپ،
كورiنگەنگە كۇلكiمەن بولار مازاق.

ارام ويمەن ار ساتىپ ءۇزiپ-جۇلماق،
«مiنە، پايدا قىلدىم»‚– دەپ ماقتان قىلماق.
بiرەۋ بiلگەن ايلانى بiرەۋ بiلiپ،
ءوزi قۇرعان دارىنا و دا اسىلماق.

شولاق ويلاپ، شولتاڭداپ، سىرتتانسىماق،
اسا مىقتى جان شىعىپ كوزدەن تىم-اق.
اۋدارىسىپ جۇرگەندە اۋىپ كەتiپ،
ابىرويىڭ اشىلار، بايقا، شىراق.

شولاق ويدىڭ اياعى وسى بولماق،
بiراز كۇنگە كوڭiلدiڭ حوشى بولماق.
ارسىز، ارام، اسىعىس، ايلاكەستiك –
مۇنىڭ ءبارi شايتاننىڭ دوسى بولماق.

«قۇداي كەشەر الدا»‚ – دەپ كۇنا قىلماق،
ار كەتiرiپ انت iشiپ، جان ساتىلماق.
نە جالعاندا، نەمەسە اقيرەتتە
وڭا الماستاي وكپەدەن بiر اتىلماق.

---