ءبىر وگىز كۇنى بويى تارتىپ سابان،
قايتتى ەلگە سابانىمەن كەشكە تامان.
مۇيىزىندە قارا شىبىن وتىر ەدى،
كەز بولدى ءبىر تانىسى جولدا وعان.
تانىسى مۇنى كورىپ كەلە جاتقان،
استىندا وگىزى بار سابان تارتقان.
«كوزىمە كۇنى بويى كورىنبەپ ەڭ،
كەلەسىڭ، سويلە، - دەيدى، - سەن قاي جاقتان؟»
سوندا بۇل مۇرنىن كوككە كوتەرەدى،
ادامسىپ، ماڭىزدانىپ، جوتەلەدى:
«جەر جىرتىپ كۇنى بويىن، شارشاپ كەلەم،
مازالاپ، سۇراپ ساعان نە كەرەگى؟»

* * *
ادامدى كەيبىر ءتۇرلى الىپ ەسكە،
قاراساق، عيبرات بار بۇل كەڭەستە.
بىرەۋدىڭ يا قايراتىن، يا داۋلەتىن
ءوزىمسىپ جۇرەتىندەر بار ەمەس پە؟
كەيبىرەۋ كوتەرەدى مۇرنىن كوكە،
ءوز ءالدىن ءوزى بىلگەن ادام كوپ پە؟
ماقتانىپ، ءبارىن دە ءوزىم ەتتىم دەيدى،
بىرەۋدىڭ شىلاۋىندا ءجۇرىپ تەككە.

---