كەش مەزگىل كەلە جاتتى ەكى كىسى،
سويلەسىپ، كەڭەسەرلىك بولىپ ءىسى.
ارسىلداپ ءبىر يت شىعىپ قاقپا استىنان،
ءبولىندى ەكەۋىنىڭ اڭگىمەسى.
جۇگىردى جانە ءبىر يت ونى كورىپ،
ارتىنان تاعى يت شىقتى وعان ەرىپ.
جيىلدى سول ارادا قىرىق-ەلۋ يت،
ءبىرىنىڭ داۋسىن ەستىپ ءبىرى كەلىپ.
بىرەۋى جۇرگىنشىنىڭ سوندا تۇرىپ،
ويلادى قۋالاۋعا تاسپەن ۇرىپ.
جولداسى جانىنداعى وعان ايتتى:
«قاراما، نەعىلاسىڭ موينىڭ بۇرىپ.
وشىگەر ولار قايتا مۇنان جامان،
تىيماسسىڭ كەسەك اتىپ لاقتىرىپ.
ۇندەمەي جايىمىزعا جۇرە بەرسەك،
وزدەرى قويار ءالى-اق ءۇرىپ-ۇرىپ».
بۇل ءسوزدى ەكەۋى دە قابىل ەتتى،
يتتەردەن قىرىق-ەلۋدەي قادام ءوتتى.
باسىلىپ بىرتە-بىرتە داۋىستارى،
كەشىكپەي الدى-الدىنا تاراپ كەتتى.
تاعى دا ءبىر ءسوز ايتار كەلدى رەتىم،
جاراتقان ءتۇرلى مىنەز قۇدىرەتىم.
بىرەۋدىڭ مالىن، ياكي باعىن كۇندەپ،
كۇنشىلدەر جوق پا شۋلاپ يتشە ۇرەتىن؟!
كۇندەسىن، شۋىلداسىن، قىلسىن وسەك،
ەتپەلىك، سويلەپ ءجۇر دەپ، ءسوزىن ەسەپ.
يتتەردەي ءۇرىپ-ۇرىپ تاراپ كەتكەن،
قويادى شۋلاپ-شۋلاپ، ۇندەمەسەك.

---