كارىلىك، شال دەگەن – ءبىر، ات قىلعانداي،
ايناداي اقىلىڭدى تات قىلعانداي.
جەڭىلدى اۋىر، الىستى جاقىن قىلىپ،
ءبىر تۋىسقان جاقىندى جات قىلعانداي.
بويداعى بار قۋاتتىڭ ءبارىن الىپ،
قايرات، ونەر، تالاپقا قات قىلعانداي.
ويىم –ۋ، ءومىرىم –سۋ، ءۇمىتىم –بۋ،
قالمادى ءبىر سۇيەنىش شات قىلعانداي.
توقتاۋسىز تومەندەتتى كۇننەن-كۇنگە
ءتۇرى جوق از عانا ايال، ءدات قىلعانداي.
شاتىراش ويناپ ۇتىلعان سىقىلدانىپ،
بايقايمىن، كەشىكپەي-اق مات قىلعانداي.

ويلاي بەرسەم قايعى ەمەس ونىڭ ءبارى،
كوپ جاساعان قويا ما بولماي كارى.
وكىنىش سول –ءومىردى بوسقا وتكىزدىم،
ولسەم ويدان كەتەر مە سونىڭ ءزارى.
بىلگەن ادام بايانسىز ءىس قىلار ما،
قولدا بولىپ تۇرعاندا ىقتيارى.
ومىردەن قىمبات نارسە بار ما ادامدا،
ورىندىعا جۇمساساڭ ولمەس ءدارى.
قاسيەتىن ءومىردىڭ ءبىلۋ كەرەك،
باسىندا مي بار بولسا، بەتىندە ارى.
«ولەرمىن، شال بولارمىن» ويىندا جوق،
مال، مانساپ، ساۋىق، تاماق، سۇيگەن جارى.
تەڭلىك بار، تەكسەرۋ بار دەپ ويلاماي،
نە زورلىقشىل، نە بولار ۇرى-قارى.
توبەسىنەن ۇرعانىن ءبىر-اق بىلەر،
ارامدىقپەن شىعا الار كىم جوعارى.
كىم جالعىز، بۇل جالعاندا –ەستى جالعىز،
مۇڭداسار بولماعان سوڭ ءبىر سىڭارى.
جالتاڭداپ جالعىز اباي وتكەن جوق پا،
قازاقتان تابىلدى ما سونىڭ پارى؟
ولەڭىمەن جۇباتتى ءوزىن-وزى
ەڭبەگى – ەش، ءىشى – بەرىش، ءجۇزى – سارى.
ءسوزىن ۇعىپ، اقىلىن الماعان سوڭ،
پاتسا قويسا نە كەرەك قازاق شارى.
نە قىلساق تا – شىدادى، بىلدىرمەدى،
سول دەسەڭشى سابىرلى قازاق نارى.

---