باياعىدا جاس بالا ەدiڭ سەن‚
ويىڭ بۇزىلماعان، كوڭiل!
پەرiشتەدەن تازا ەدiڭ سەن‚
قيانات قىلماعان كوڭiل!

اتا-اناڭا ماحابباتىڭ،
بوياۋسىز نۇر، كاراماتىڭ.
جوعارى عارشىدان زاتىڭ،
انىق شىن بۇل ماعان‚ كوڭiل.

جiگiتتiككە جەتەلەگەن،
سەكۋند، مينۋت، ساعات دەگەن.
جارالىس بۇل سولاي دەگەن،
بالالىقتى ۇرلاعان كوڭiل!

بiلەم، بولام، وزامىن دەپ،
بيiككە قول سوزامىن دەپ،
اقىر بiر كۇن توزامىن دەپ،
اسىعىس زىرلاعان كوڭiل!

اتاق، ماقتان، قۇمار، پايدا،
ءوزiمشiلدiك، زۇلىم، حايلا
«جەتەسiڭ‚ قۋ‚ – دەدi‚ – ءايدا!»
بويالىپ، سىرلانعان كوڭiل!

بۇ بولدى قايتا بip تۋىس
تىسى تولىق، iشi قۋىس.
الەمدi قىلدى بiر ۋىس،
تەرەڭگە زىمىراعان كوڭiل!

بالالىق‚ تازالىق ءولدi.
جۇرەكتiڭ اق نۇرى ءسوندi.
امالسىز وسىعان كوندi.
«دۇرىس» دەپ تىڭداعان كوڭiل!

تۇزەلمەس مiن ەمەس بۇلار،
ءار ءومiر ءوز iسiن قىلار.
سىنارلىق تاعى مەزگiل بار،
اۋىسپاي تۇرماعان كوڭiل!

قىرىق جىلدان جاس وتكەندە‚
قىزۋدىڭ كوبi كەتكەندە‚
ەسەپتەر كەزi جەتكەندە‚
نە بولار بۇرماعان كوڭiل!

«كەلiپ قايدان، بارام قايدا؟
نە قىلعانىم بولار پايدا؟
قالامىن با مولا بوپ سايدا؟» –
دەگەن وي تىرناعان كوڭiل!

جيىرما جىل جۇرەك تەسiپ،
بiرi ولاي‚ بiرi بۇلاي دەسiپ،
الىنعانشا انىق شەشiپ،
تىنىم اپ تىنباعان كوڭiل!

بۇگiن تاۋىپ تiلەگەندi،
حاقيقاتقا كوڭiل سەندi.
قۋانىپ، تۇرلەنiپ ەندi،
بوزتورعاي شىرلاعان كوڭiل!

بۇگiن مەنiڭ ۇلىس كۇنiم،
باعىمدى اشقان قادiر ءتۇنiم.
جەتiلiپ تۇر قىزىل گۇلiم،
بۇلبۇلداي جىرلاعان كوڭiل!

كوزiم كوردi دەگەندەي iس
تابىلدى. كەت‚ جوعال، كەيiس!
ءولiمنiڭ شىن ءتۇبi – بەيiس‚
«انىق» دەپ ىمداعان كوڭiل!

تازالىققا تاعى كەتتiم‚
بالالىقتى قۋىپ جەتتiم.
جوعارى عارشىدان ءوتتiم‚
وسىنى شىنداعان كوڭiل!

تەرەڭ ويسىز كەي ارامتەر
«ءولiمنەن سوڭ ءومiر جوق» دەر.
وكiنiپ قايعىمەن وتەر‚
مويىنسۇنباعان كوڭiل!

كەلەم دەسەڭ‚ ءولiم‚ ماعان‚
دوسىمسىڭ‚ جاۋ ەمەن ساعان.
ەسiكتi اش جولدى بايلاعان‚
جونەلسiن ۇناعان كوڭiل!

---