ونەگيننىڭ تاتياناعا جاۋابى
(ا. س. پۋشكيننەن)
تاڭعاجايىپ بۇل قالاي حات،
ماعىناسى – الىس، ءوزى جاس؟
ءسوزى ورامدى، ءار ءتۇرى جات،
جانە ادەپتى، جانە راس.
جاس جۇرەكتىڭ تولقىنىن ءدوپ
جازا الىپسىڭ تولتىرىپ.
بويدى جەڭىپ بۇل اسىل لەپ،
تۇردى تيتىق كوپ قۇرىپ.
ءتىل بۋىنسىز، بوي – تازا گۇل،
اقىلى ارتىق، ارى زور.
ول – پەريزات، ويلا، ءوزىڭ ءبىل،
نە بولادى بولسا قور؟
ءىشىم ولگەن، قۇر دەنەم cay،
بوسقا ۇرەيىم ءجۇر مەنىڭ.
جارامايدى بەكەر الداۋ،
تەڭىڭ ەمەس مەن سەنىڭ.
پەندە كورگەن بار قىزىقتىڭ،
ءبارىن ىشكەن سۇم جۇرەك.
اينىعان سوڭ، سەن جولىقتىڭ،
ايتىپ-ايتپاي نە كەرەك؟!
ءتاتتى دۇنيە كوڭىلىمنەن
كەتتى مەنىڭ، نان ماعان.
ەندى بىزگە ءبىر ولىمنەن
باسقا تۇك جوق ارناعان.
مەن – جارالى جولبارىسپىن،
جۇرتتىڭ اتقان وعى ءوتىپ،
سەن ەسىركە، سورلى جاسپىن،
شىن سوزىمە راقىم ەتىپ.
بالا سۇيەر، جار سۇيەردەن،
تۇك نەمە جوق، تۇر دەنەم.
سەن – توتى قۇس باقتا جۇرگەن،
قاي جەرىمنەن پار كەلەم.
ەرگە بارعان ەر تانىماي،
ەر قىزىعىن كىم كورەر.
شىعارىنا جول تابا الماي،
قايعىمەنەن بوسقا ولەر.
اينىعىش ەر تارتسا سالقىن،
بال سۇراساڭ، بەرەدى ۋ.
قازىمىرلاپ ءسوزدىڭ ارتىن...
قاسيەتتەن بەتتى جۋ.
مەن – سىنىق جان، جاماعانمەن
تۇزەلە المان تۇرلەنىپ.
تەڭىڭ ەمەس، ءبىل، ساعان مەن،
نە قىلاسىڭ كىرلەنىپ؟!
ايەل ولمەس سوقپا دەرتتەن،
ساۋىعا الماس سىنعان ەر.
مەن – كومىرمىن قالعان ورتتەن،
ەندى رۇقسات بىزگە بەر.
سەنىڭ ءومىرىڭ گۇلدەنىپ تۇر،
ەسىگىن تاپ، كور قىزىق!
مەنىڭ ءومىرىم – ءبىر سۋىق سۇر،
كۇزگى كۇندەي تۇر بۇزىق.
بىرگە تۋعان مەن اعاڭنان،
شىن دوسىڭمىن، كەم ەمەس.
سوققى جەدىم سۇم زاماننان،
ءبىر جىلى ءسوز ەم ەمەس.
ارمان ەتپە، جاس كۇنىڭ كوپ،
يگىلىك كور، ەرگە بار!
بۇل زاماننىڭ قاشقىنى دەپ،
مەن عارىپتى ەسىڭە ال.
مەندە پاڭدىق، جات مىنەزدەن
دانەمە جوق، جارقىنىم.
وسى جازعان بارشا سوزدەن
بايقالىنار بار شىنىم.
باسى قاتتى، سۇم جۇرەگىن
توقتاتا الماي كەتتى دە.
سورعا بىتكەن كوكىرەگىن
سەندىرە الماي ءوتتى دە.
بار دەنەمنىڭ ءبارى – ءبىر مۇز،
قايرىلۋعا جاراماس.
مىنا داۋلەت، مىنا اسىل قىز،
بولدى ماعان ارام اس.
ول – جاس اعاش، ءبىر قىزىل گۇل،
جاپىراعى جاڭعىرار.
سورلى ونەگين، جولدى ءوزىڭ ءبىل،
قاي تاراپقا قاڭعىرار.
تاڭعاجايىپ بۇل قالاي حات،
ماعىناسى – الىس، ءوزى جاس؟
ءسوزى ورامدى، ءار ءتۇرى جات،
جانە ادەپتى، جانە راس.
جاس جۇرەكتىڭ تولقىنىن ءدوپ
جازا الىپسىڭ تولتىرىپ.
بويدى جەڭىپ بۇل اسىل لەپ،
تۇردى تيتىق كوپ قۇرىپ.
ءتىل بۋىنسىز، بوي – تازا گۇل،
اقىلى ارتىق، ارى زور.
ول – پەريزات، ويلا، ءوزىڭ ءبىل،
نە بولادى بولسا قور؟
ءىشىم ولگەن، قۇر دەنەم cay،
بوسقا ۇرەيىم ءجۇر مەنىڭ.
جارامايدى بەكەر الداۋ،
تەڭىڭ ەمەس مەن سەنىڭ.
پەندە كورگەن بار قىزىقتىڭ،
ءبارىن ىشكەن سۇم جۇرەك.
اينىعان سوڭ، سەن جولىقتىڭ،
ايتىپ-ايتپاي نە كەرەك؟!
ءتاتتى دۇنيە كوڭىلىمنەن
كەتتى مەنىڭ، نان ماعان.
ەندى بىزگە ءبىر ولىمنەن
باسقا تۇك جوق ارناعان.
مەن – جارالى جولبارىسپىن،
جۇرتتىڭ اتقان وعى ءوتىپ،
سەن ەسىركە، سورلى جاسپىن،
شىن سوزىمە راقىم ەتىپ.
بالا سۇيەر، جار سۇيەردەن،
تۇك نەمە جوق، تۇر دەنەم.
سەن – توتى قۇس باقتا جۇرگەن،
قاي جەرىمنەن پار كەلەم.
ەرگە بارعان ەر تانىماي،
ەر قىزىعىن كىم كورەر.
شىعارىنا جول تابا الماي،
قايعىمەنەن بوسقا ولەر.
اينىعىش ەر تارتسا سالقىن،
بال سۇراساڭ، بەرەدى ۋ.
قازىمىرلاپ ءسوزدىڭ ارتىن...
قاسيەتتەن بەتتى جۋ.
مەن – سىنىق جان، جاماعانمەن
تۇزەلە المان تۇرلەنىپ.
تەڭىڭ ەمەس، ءبىل، ساعان مەن،
نە قىلاسىڭ كىرلەنىپ؟!
ايەل ولمەس سوقپا دەرتتەن،
ساۋىعا الماس سىنعان ەر.
مەن – كومىرمىن قالعان ورتتەن،
ەندى رۇقسات بىزگە بەر.
سەنىڭ ءومىرىڭ گۇلدەنىپ تۇر،
ەسىگىن تاپ، كور قىزىق!
مەنىڭ ءومىرىم – ءبىر سۋىق سۇر،
كۇزگى كۇندەي تۇر بۇزىق.
بىرگە تۋعان مەن اعاڭنان،
شىن دوسىڭمىن، كەم ەمەس.
سوققى جەدىم سۇم زاماننان،
ءبىر جىلى ءسوز ەم ەمەس.
ارمان ەتپە، جاس كۇنىڭ كوپ،
يگىلىك كور، ەرگە بار!
بۇل زاماننىڭ قاشقىنى دەپ،
مەن عارىپتى ەسىڭە ال.
مەندە پاڭدىق، جات مىنەزدەن
دانەمە جوق، جارقىنىم.
وسى جازعان بارشا سوزدەن
بايقالىنار بار شىنىم.
باسى قاتتى، سۇم جۇرەگىن
توقتاتا الماي كەتتى دە.
سورعا بىتكەن كوكىرەگىن
سەندىرە الماي ءوتتى دە.
بار دەنەمنىڭ ءبارى – ءبىر مۇز،
قايرىلۋعا جاراماس.
مىنا داۋلەت، مىنا اسىل قىز،
بولدى ماعان ارام اس.
ول – جاس اعاش، ءبىر قىزىل گۇل،
جاپىراعى جاڭعىرار.
سورلى ونەگين، جولدى ءوزىڭ ءبىل،
قاي تاراپقا قاڭعىرار.
You Might Also Like
