ويلانسىن ۇلان بولسا ءسوز ۇعارلىق،
اقىلدىڭ شولعىنشىسى – ويقۇمارلىق.
تازا تالاپ تالپىنىپ ويدى ايداسا،
بايقالار كورنەۋ، تاسا، جوق پەن بارلىق.
ازات اقىل ويلانباي ميدا جاتسا،
شiرiپ، توزىپ تارتقىزار ول بiر زارلىق.
سىرىن سىنار تالاپتى ەر تابىلعاندا،
بۇل باقشادا مىسال كوپ وي قوزعارلىق.
وكiنiشتiڭ ۇلكەنi – ويى تارلىق،
وندايدا اقىل بولماس جۇبانارلىق.

جاۋىنان قولعا تۇسكەن بiر تۇتقىندى
ءولتiرۋگە بiر پاتسا قىلعان جارلىق.
ءولiمگە بۇيىرىلعاننىڭ قانداي كۇنi،
مەيiرiم، ىنساپ تەزiنە سالشى مۇنى؟
ول تۇتقىن ەل زارلاتقان زالىم ەمەس،
نامىس ءۇشiن جان قيعان – جالعىز مiنi.
جاۋىنىڭ باتىرى ەمەس، پاتساسى ەمەس،
جiگەرلi قارا سولدات، اردىڭ ق ۇلى.
قول-اياعى شىنجىرلاپ بەكiتۋلi،
ول كەزدە ازات ەمەس بiر تال قىلى.
بايلاۋدان بوسانۋعا جوق ءتاسiلi،
جان شىققانشا ازات قوي جالعىز تiلi.
قارعاپ، سiلەپ، جامانداپ، بوقتاي بەردi،
«مەنi ءولتiرگەن پاتسانىڭ جوق‚ – دەپ‚ – قۇنى».

پاتسا سوندا سۇرادى بiر ءۋازiردەن:
«سولداتتىڭ بوتەن تiلiن ۇقپادىم مەن.
ولەردە وزەلەنiپ نەنi ايتىپ تۇر،
ول ەلدiڭ تiلiن انىق بiلۋشi ەڭ سەن؟»
ءۋازiر ايتتى: «جىلاپ تۇر كەشۋ سۇراپ،
جالىنىش جاقسى ءسوزدiڭ ءبارiن قۇراپ.
«ءالi جەتiپ تۇرعاندا اشۋ كەشكەن
ارتىق»،– دەيدi، بۇل ءسوزiن تۇرمىن ۇناپ».
بiر ءۋازiر تۇرەگەلدi اناۋ شەتتەن:
«ايتتىڭ،– دەپ،– ءوتiرiكتi نە سەبەپتەن؟
پاتسانى قياناتتاپ بوقتاپ وتىر،
ونىسىن جاسىراسىڭ قاي نيەتپەن؟»

پاتسا ايتتى: «سولداتتى ءجون ازات قىلعان،
انا ءۋازiر وي سالدى ماعان تىڭنان.
ىزا بيلەپ تۇتقىندى ءولتiرمەك ەم،
امال تاۋىپ قايىردى اشۋىمنان.
بiرiڭ ءجون، بiرiڭ تەرiس جاۋاپ ايتىپ،
بۇل سوزبەن، ەكi ءۋازiر، ءوتتiڭ سىننان.
زياندى، ۋلى شىننىڭ سىرتىن بوياپ،
كۇندەستiك قانجارىڭدى الدىڭ قىننان.
ءتۇزۋ جولعا باستاعان جالعان ارتىق.
بۇزىقتىققا سەپ بولعان مۇنداي شىننان.

بiلمەيمiن، مۇنى قانداي قۇلاق تىڭدار،
ويلاساڭ – ءتاتتi جەمic‚ نۇرلى گۇل بار.
جازاسىزعا جانى اشىپ ەسiركەيتiن
كوڭiلi وياۋ، كوزi اشىق ەلدە كiم بار؟
شىن شىن بار، قاتە شىن بار، ۋلى شىن بار،
الگi ايتقان ءوتiرiكتە قانداي مiن بار؟
ەلدi سىناپ، ءوز مiنiن ەلەمەيدi
ءولi جۇرەك، ءوزiمشiل، كۇنشiل مۇندار!

---