ءبىر ءتۇيىر ىرىمشىكتى تاۋىپ الىپ،
اعاشقا قارعا قوندى ۇشىپ بارىپ.
توق ساناپ ىرىمشىكتى كوڭىلىنە،
جەي قويماي، وتىر ەدى ويعا قالىپ.
قاشاننان بەلگىلى اڭقاۋ الا قارعا،
ناسىپكە بۇيىرماعان شارا بار ما؟
شىعاتىن شىعاسىعا بولىپ سەبەپ،
اعاشتى تۇلكى زالىم ارالار ما!
تىستەگەن ىرىمشىگىن تۇلكى كورىپ،
اياعىن ەپتەپ باسىپ جاقىن كەلىپ:
«ۋھ! - دەدى، - كورەتىن دە كۇن بار ەكەن،
ءجۇرۋشى ەم سىرتتان اسىق بولىپ ءولىپ!
تاماشا قاراعانعا ءتۇرىڭ قانداي،
مىناۋ كوز، مىناۋ مويىن، مۇرىن قانداي!
گاۋھارداي قاناتتارىڭ جارقىرايدى،
كەلىستى قالاي بىتكەن جانە ماڭداي!
كوركەمدىك سيپاتىڭنان تابىلعاندا،
داۋسىڭ دا بولسا كەرەك شىرىن-بالداي!
كوپتەن-اق دابىسىڭدى ەستىسەم دە،
بولعان سوڭ كەلە المادىم جەرىم شالعاي.
سەنى ىزدەپ كەلىپ تۇرمىن الىس جەردەن،
سۇلۋ دەپ ماقتاعان سوڭ اركىم كورگەن.
«حالىق ايتسا، قالىپ ايتپايدى» دەگەن راس،
ارمان جوق جاندا سەنى كورىپ ولگەن!
كوركىڭدى بىتىرە المان جازىپ حاتقا،
يا سويلەپ جەتكىزە المان ايتىپ جاتقا.
مەن قايران: «نەعىپ پاتشا قويماعان؟» - دەپ،
داۋسىڭ دا سيپاتىنداي بولعان شاقتا!
نۇرىندى كۇن سەكىلدى كورىپ تۇرمىن،
شىداماي، بويىم بالقىپ، ەرىپ تۇرمىن.
داۋسىندى تىم بولماسا ءبىر شىعارشى،
ەستۋگە قۇمار بولىپ ءولىپ تۇرمىن».
ءماز بولىپ، ماقتاعانعا ناساتتانىپ،
قايتپاسىن، دەپ ويلادى، ساعى سىنىپ.
الىستان ارىپ-اشىپ ىزدەپ كەلگەن
بايعۇستىڭ كەتسىن دەدى كوڭىلى تىنىپ.
وتىرىك ماقتاعانعا قارعا ەرىپ،
«قارق» ەتتى پارمەنىنشە جاعىن كەرىپ.
ىرىمشىك «قارق» ەتكەندە جەرگە ءتۇسىپ،
جەپ الىپ تۇلكى كەتتى جورتىپ-جەلىپ.

* * *
قاراساق، كوپ ادامدار تۇلكى بوپ ءجۇر،
زالىمدىق وتىرىك پەن مۇلكى بوپ ءجۇر.
سولاردىڭ سۇمدىعىنا تۇسىنبەگەن
قارعاداي جۇرتقا مازاق، كۇلكى بوپ ءجۇر.
جۇرت ەدىك اڭقاۋ وسكەن قازاق بولىپ،
دالادا كەڭ ساحارا كوشىپ-قونىپ.
الداعان زالىمداردىڭ تىلىنە ەرىپ،
جۇرمەسەك جارار ەدى مازاق بولىپ.

---