ورماننان قاسقىر كەلدى ەلگە قاشىپ،
الاقتاپ، نە قىلارىن بىلمەي ساسىپ.
سوڭىنان ءبىر توپ اڭشى قيقۋ سالىپ،
يت قوسىپ كەلە جاتىر شاپقىلاسىپ.
جالىنىپ قاسقىر سوندا مىسىققا ايتتى،
شەتىندە ءبىر اۋىلدىڭ ۇشىراسىپ:
«مىسىقجان! بۇل جەردەگى جۇرتتار قانداي؟
جاۋ قۋىپ كەلە جاتىر ارتتان قالماي.
يت ۇرگەن، قيقۋ سالعان ادامداردىڭ
داۋىسىن ەستيمىسىڭ تارتقان كەرنەي؟
ايتا كور، قايىرىمدى ەر بار بولسا
تاسالاپ مەنى جاۋدان قۇتقارعانداي!».
«بارا كور، - مىسىق ايتتى، - قويانكوزگە،
جىگىت كەم ەر كوڭىلدى ودان وزگە.
ادامدى اناۋ-مىناۋ توقتاتارلىق
ءوزىنىڭ ەبى دە بار سويلەر سوزگە».
«ونى قوي، - قاسقىر ايتتى، - ول جاسىرماس،
جەپ ەدىم ءبىر تۋ قويىن وتكەن كۇزدە».
«بارا كور، ولاي بولسا، قۇرامىسقا،
ادام جوق جاسىرۋعا ونان ۇستا.
شاماسىز ءوزى اسقان جاقسى جىگىت،
جالعىز-اق تونى كەلتە، قولى قىسقا».
«مىسىقجان، ونى دا قوي، وزگەسىن ايت،
جەپ ەدىم ءبىر لاعىن بىلتىر قىستا».
«يەسى اناۋ ءۇيدىڭ كوپبەرگەن باي،
جاقسىلىق، جاماندىقتى كوپ كورگەن باي.
قوناقجاي، ءوزى اسقان داۋلەتتى ادام،
جاتساڭ دا، اۋىرلاماس، بىرنەشە اي».
«بارۋعا، - قاسقىر ايتتى، - جۇرەكسىنەم،
ونىڭ دا قوزىلارىن جەپ ەم تالاي».
«بىلمەيمىن سىلتەرىمدى ەندى قايدا!
بارىپ كور قيسىقباسقا اناۋ سايدا.
بولعانمەن باسى قيسىق، ونەرى كوپ،
ءار ءتۇرلى تابىلادى ونان ايلا».
«مىسىقجان، ونى دا ايتىپ اۋرە بولما،
جەپ ەدىم ءبىر بۇزاۋىن وتكەن ايدا».
«مەن قايران، - مىسىق ايتتى، - ىستەرىڭە!
زالالدان باسقا نارسە ىستەدىڭ بە؟
بايدىڭ كوبى، جارلىنىڭ جالعىزى دا
ءتيىپتى، تىڭداپ تۇرسام، تىستەرىڭە.
زارارگەر جۇرتقا تەگىس بولىپ ابدەن،
ەندى نە ىزدەپ كەلدىڭ ىشتەرىنە؟!
جىندى جوق سەنى امان قۇتىلدىرىپ،
العانداي بالە تىلەپ ۇستەرىنە.
«نە ەكسەڭ، سونى ورارسىڭ» دەگەن ءسوز بار،
ور ەندى ەگىنىڭدى پىسكەنىندە!».

---