قىرىق جىلدان ءوتiپ جاسىم،
اقىلىم بولدى سىرلاسىم،
وتىز جىلدىق زامانداسىم،
يمانىم – باسشى جولداسىم.

وقي الماي عىلىم تiلiن،
تۇمان بولىپ جارىق كۇنiم،
قاسىقپەن ارشىدىم جىلىم،
نە كورمەدi عارىپ باسىم.

الەمدi ويمەنەن كەزدiم،
پەريەۆود مالتاسىن ەزدiم،
جارىمنىڭ ساۋلەسiن سەزدiم،
مولانىڭ اقتارىپ تاسىن.

مولادان شىقتى كوپ نۇرلار،
نۇرى ولشەۋسiز سۇلۋ بiر جار:
«دەمە،– دەدi،– عىلىمىم تار،
ەرiنبەسەڭ، مەنi الاسىڭ».

ەسiم شىعىپ قۋانعاننان،
اداستىم مەن ار، يماننان،
كۇدەر ءۇزiپ شىبىن جاننان،
بولىپ تۇر يمانىم قاسىم.

جارىمنىڭ نۇرىنا جانىپ،
ءتانiم كومiر بولا قالىپ،
جۇرەگiمدi جارىپ الىپ،
اعىزدى ارامىن، ناسىن.

بەرiپ جارىم تiلەگiمدi،
تازارتقان سوڭ جۇرەگiمدi،
دەدi: «ۇستات بiلەگiڭدi».
دەدiم: «قايدا اپاراسىڭ؟»

«ادامزاتتىڭ قىلار iسiن،
يمانىن، ارى، ءناپسiسiن،
جارامىن، كورسەتەم iشiن،
نيەتi مەن iشەر اسىن».

اۋەلi سوپىنى سويدى،
جۇرەگiن الدىما قويدى،
كورiپ ەدiم تالاي تويدى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

قىلىپتى تاسبيىعىن تۇزاق،
Iلiنگەن كوپ مومىن قازاق،
بۋىنىپ تارتقان ول ازاپ،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

پوپى مەن مولداسىن جارىپ،
كورسەتتi الدىما سالىپ،
كەرەمەتiن كورiپ قالىپ،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

قۇران، Iنجiل قىلىپ قاقپان،
ادام اۋلاپ سويىپ جاتقان،
شاپانىمەن قانىن جاپقان،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

بiرەۋدi سويدى: «بۇل – پiر»،– دەپ،
«قياناتتى قىلىپ ءجۇر»،– دەپ،
«جۇرەگiنە قارا بiر»،– دەپ،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

ايۋانشا لىقىلىقتاپ،
ءمۇريتiن ءجۇر بۇعالىقتاپ،
تاڭىپ سالدەسiمەن مىقتاپ،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

الىپ كەلiپ اق پاتسانى،
باۋىزدالعان شىعىپ جانى،
«جارىپ كورشi،– دەدi،– كانi»،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

Iشi تولعان ادام ءتانi،
بaلaسى ءام زورايعانى،
كەيiنiڭ شىقپاعان جانى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

ۇلىق بولعان تالاي مىقتى،
قىلىپ جۇرگەن جۋاندىقتى،
Iشiنەن كوپ بالە شىقتى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

ناشاردىڭ ەڭبەگiن جەگەن،
جىلاتقان ول تالاي نەگەن،
Iسiنەن سەسكەنiپ دەنەم،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

جانە سويدى بي-ەكەمدi،
«جەدiڭ عوي،– دەپ،– تالاي جەمدi»،
«انىقتاپ قارا،– دەپ،– ەندi»،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

جىلان، شايان جەگەن جەمi،
كوڭiلگە ايان پارا ەكەنi،
ساسىپتى جەمiنiڭ دەنi،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

بiر ساۋدەگەر ءوسiمشiل باي،
ونى سويدى انالارداي،
ساسىعىنان شىداي الماي،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

پارالاپ ول ۇلىقتى العان،
سومىنا سوم ءوسiم سالعان،
قياناتپەن قوسىپ جالعان،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

قياناتشىل ارام دوستى،
باسىن كەسiپ، iشiن وستى،
ول اۋزىنان بوعىن قۇستى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

دوسىن الداپ مالىن جەپتi،
ايەلiمەن تامىر بوپتى،
تاماق قىلعان تالاي بوقتى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

اسەت العىش ونەرشiلدi،
«مiنi، كور»،– دەپ iشiن تiلدi،
ارامدىعىن ايان قىلدى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

قازiر iستەپ بەرەمiن دەپ،
تالايدى الداپ زاداتكە جەپ،
قىلىپ جۇرگەن وسىنداي ەپ،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

اكەلدi بiر كەلiنشەكتi،
سالاقتاتىپ ەكi ەمشەكتi،
«بۇ نە؟» – دەپ قارنىنا تەپتi،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

بولسا دا ءوز بايى جاپ-جاس،
تالايمەن بولعان ول ويناس،
سول ويناستان بۋاز ول ناس،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

بiر ەركەكتi جانە سويعان،
قارنىن الدىما قويعان،
ايەلدiڭ استىنا تويعان،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

مiسە قىلماي تازا جارىن،
ويناسقا سالعان ول بارىن،
بۇزىپ ەلدiڭ قاتىندارىن،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

مەن اق جۇرەك دەگەندەردi،
تەرiسiن سويدى دا بەردi،
ەتi – قاسقىر، كوزiم كوردi،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

ءادiلەتتiڭ اتىن ساتقان،
جالا جاۋىپ مومىندى اتقان،
قوي تەرiسiن كيiپ جاتقان،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

الىپ كەلiپ ۇرىلاردى،
«مiنi، كور»،– دەپ iشiن جاردى،
جەگەن تالاي مومىنداردى،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

كوبi مەن iستەگەن iسiم،
بۇرىن كورگەن بۇل بiر ءتۇسiم،
تازارعان سوڭ سونان iشiم،
دەدiم مەن: «استاپىرالدا!»

---