قوبىزىم نەگە سارنايدى –
اجالدان حابار بەرەدi.
سىبىزعىم نەگە زارلايدى –
دەپ تۇر: «يەم ولەدi!»

دۇنيەدەگi قۋانىش،
بiر ازعانتاي جۇبانىش،
ونىڭ ءتۇبi بiر نالىس،
قايعى مەن راحات تەل ەدi.

باسقا تۇسكەن ءاربiر iس،
نە قىزىقتى، نە كەيiس،
ويلاساڭ، ول – كورگەن ءتۇس،
سوعىپ وتكەن جەل ەدi.

ب ا ق بەرمەيدi ەسiركەپ،
ۋ سالادى جەسiن دەپ،
يمانىڭ مەن جانىڭ جەپ،
جەرگە اپارىپ كومەدi.

اق مالتاداي ەزەدi،
ءتۇبiندە سەنەن بەزەدi،
ونى اقىلىڭ سەزەدi،
نەگە ءناپسiڭ سەنەدi؟

بiلە تۇرا تالاي جان،
ساۋداعا سالىپ ار، يمان،
الداپ بەرگەن ۋىنان،
كوپ جۇتقىسى كەلەدi.

سۇلۋ بەتiن سۇيگiزسە،
ۋلاتىپ جانىن كۇيگiزسە،
ماڭدايىن جەرگە تيگiزسە،
ەشكiم ارى ءجۇر دەمەدi.

اس بەرگەنiن دەدi: “توي”،
ول – قاساپشى، بۇلار – قوي،
كوپ ميسىزدا بولمادى وي،
بۇل نەعىلعان ەل ەدi؟!

---