شارلايسىڭ، ويىم، شارلايسىڭ،
الىستان مەنi بارلايسىڭ.
تاياۋ تۇر اجال الدىڭدا،
سارىنعا سالىپ سارنايسىڭ،
ماقسۇتىڭ نە ەندiگi؟

بوستاندىق تاڭىن كورگەنiم –
كەمەلiمە كەلگەنiم.
قورقىتپايدى مەنi اجال،
ارمان ەمەس ولگەنiم،
كەيiتەر iستiڭ كەمدiگi.

قالعان قاراڭعىدا ەلiم،
ويلاپ تولعاۋمەن سىناتۇعىن مەنiڭ بەلiم.
بۇل التىن تاڭنىڭ اتقان نۇرىنان
تۇر ەسە الا الماي ەرiم.

قازاقتىڭ جاينار دالاسى،
جەتiلەر وقىپ بالاسى.
شوشىتاتىن مەنi سول –
ولاردىڭ كۇندەس، تالاسى،
داعدىسى سiڭگەن بويىنا.

تاستاڭدار كۇندەس، ماقتانىن،
كورگەن سوڭ تاڭنىڭ اتقانىن،
ەل باستايتىن جاستارىم،
ءجون ەمەس جاي جاتقانىڭ،
نۇر قۇيماي ەلدiڭ ويىنا،

باستا ادال جولعا ەلدi!
ەڭبەك جاناتىن زامان مىناۋ، ەرلەرiم كەلدi،
قوش، ارمانىم جوق‚ جۇرتىم، جاسارساڭ،
مەن ساپار شەگەم ەندi!

---