مەنەن سالەم ايتقايسىڭ سۇراعانعا،
سۇراعايسىڭ، ءۇي-ىشى ءدىن امان با.
ءومىر كەشىپ جاتىر دە ول دا وزىنشە،
تىرلىك كەرەك، ارينە، ءتىرى ادامعا.
دەگەيسىڭ بولماشىعا قامىعىپ ءجۇر.
بولماسا، بارلىعى دا تابىلىپ ءجۇر.
قۇلىن-تايداي تەڭ وسكەن قۇربىلارىن،
دەگەيسىڭ ساعىنىپ ءجۇر، ساعىنىپ ءجۇر.
ايتقايسىڭ جاعدايىمدى ءوزىڭ كورگەن،
امان دە ازىرگە تەك كوز ىلگەننەن.
كۇيزەلىپ كۇندىز-تۇنى تىنىم الماي،
كۇرەسىپ جاتىر دەگەن سەزىمدەرمەن.
سىرتىن بەرىپ دوستارى كەتكەنىنە،
وكىنبەيدى دەگەيسىڭ، وتكەنىنە.
تابىس ەتىپ بار سىرىن جىبەردى دە،
كوزدەن ۇشقان كوڭىلدىڭ كەپتەرىنە.
ارماندايدى دەگەيسىڭ، قيالدايدى،
قايدا بارسا، ءبىر باسى سىيا المايدى.
سەندەر ونى ۇمىتىپ كەتسەڭدەر دە،
دەگەيسىڭ، سەندەردى ول قيا المايدى.

---