كورىسە الماي زارىعىپ،
سارعايىسقان ەكى جاس،
الدەقالاي تۋرا كەپ،
كورىسەدى - كوڭىل ماس.
مولدىرەسىپ كوزدەرى،
بىر-بىرىنە قارايدى.
قىسقا بولدى سوزدەرى،
جىلى ۋ بويعا تارايدى.
اۋىزعا اۋىز ءتيىستى -
دەنەلەرى بالقىدى.
تىلدەن ءتاتتى ءسۇيىستى -
جۇرەك جاندى، شالقىدى.
ىستىق لەبىز سۇيگەندە
ورتەگەندەي جۇزدەرىن.
ەندى دەنە كۇيگەندە
اشتى ەكەۋى كوزدەرىن.
ويانىسسا، ادام جوق،
ءتۇس الدايتىن جاۋ ما ەكەن؟
ءبىر-بىرىن تۇستە ءسۇيسىن دەپ،
ويناپ سۇيگەن ساۋلە ەكەن.
ەسىنەپ، ءبىر كەرىلىپ،
قايتا تاعى جۇمىپ كوز:
«ۇيقىمدى، ساۋلە، بۇزدىڭ!»،-دەپ،
جاتتى جامىلىپ سۇلۋ قىز.
اباقتىدا ويانىپ،
جىگىت «ۋھ» دەپ دەم الدى.
كورگەن تۇسكە جۇبانىپ،
ساۋلەگە التىن قۋاندى.

---