بولعان سوڭ كاسىبى ۇرلىق، ۇرى زالىم
ۇرلاۋعا ۇيات دەي مە جۇرتتىڭ مالىن؟
ويى ارام، قانى قارا، ول ناعىلسىن،
بىرەۋدى زار جىلاتپاق، زور وبالىن!
قۇداي دا، قۇران دا وعان جالعىز قارىن،
سول ءۇشىن قارا جەرگە كومگەن ارىن.
ۇرى ەنىپ ءبىر مۇجىقتىڭ سارايىنا،
سىپىرىپ كەتىپتى ۇرلاپ قويماي ءبارىن.
مۇجىعىم جاتاردا باي، تۇرسا - سورلى،
بايلىقتىڭ قۇر تىپ-تيپىل قالعان ورنى.
اھىلاپ-ۋھلەيدى، ۇرى العان سوڭ
تەرىمەن ماندايىنىڭ جيعان قوردى.
تۋىسقان، كورشى، قۇدا-قۇرمالاسىن،
دوس-جارىن جيىپ، مۇجىق جاردەم سۇرادى.
«قايعىمدى، - مۇجىق ايتتى، - شاعام، جۇرتىم،
سەندەردەن جاقىن كىمدى تابام، جۇرتىم!
ۇشىراپ زور قازاعا، جايىم مىناۋ،
نە كومەك بەرەسىڭدەر ماعان، جۇرتىم؟»
جيىلىپ كەلگەن وڭشەڭ جاقىندارى،
مۇجىققا اقىل ايتىپ جاتىر ءبارى.
سورلىعا بار مۇلكىنەن جۇرداي بولعان
مىنەكي بەرگەن كومەك-اقىلدارى.
كارپ دەگەن بولەسى ايتتى:
«اۋەل باستا باي دەپ ات كەرەك ەدى شىعارماسقا!»
قۇرداسى كليم ايتتى:
«مۇنان بىلاي سارايدى ۇيدەن وقشاۋ سالدىرماسقا!»
ايتادى كورشى مۇجىق ءبىر جاسىراق:
«بولعاننان ەمەس قوي بۇل ساراي جىراق!
قاباعان، كىسى الاتىن توبەتتەردەن
قوراعا قويماعاننان يت اسىراپ.
قانشىعىم بالالادى كۇنى كەشە،
ال سونان، ايامايمىن، كەرەگىنشە!
ءبىرتالاي، ۇيشىك تولعان كۇشىگى بار:
ىشىنەن تابىلاتىن قانداي دەسە.
كورشىمە كوڭىلى جارىم قيمايمىن با،
وبالىن موينىما ارتىپ، ولتىرگەنشە!»
ءجۇز اقىل بەرگەن شىعار كەلگەن ءبارى،
ءبىرى ولاي، ءبىرى بۇلاي دەپ جاسى-كارى.
اياماي ءتىل كومەگىن بەرىپ-بەرىپ،
ءبىر ادام قاراسپادى سوزدەن ءارى.
ەي، مۇجىق!
جۇرتقا سەنبە، وزىڭە سەن!
ولەدى اشتان قوناق ءارى-سارى.
اۋزىڭدى ققرعاق قاسىق بوسقا قاجار،
شىعىنعا قۇر ايتقان ءسوز بولماس ءدارى.
بۇل ءسوزدىڭ ماعىناسى ەمەس تەرەڭ،
سوندا دا قورىتۋىن ايتىپ بەرەم:
ءار ءتۇرلى سىنالاتىن جەر بولماسا،
دوستىقتى، جاقىندىقتى شىن-اق دەر ەم.
جاپ-جاقىن جايشىلىقتا كوپ دوس-جاردى
مەن نەگە جاماندىقتا سيرەك كورەم؟
تار كەزەڭ، تالما جەردە تابىلۋ جوق،
قالادى قۇلاقتارى بولىپ كەرەڭ.
وسىنداي دۇنيەنىڭ ءىسىن بايقاپ،
دوستىق پەن جاقىندىققا تالعاپ سەنەم.

---