ءسوز جازامىن تۇنىمەن،
بار ۇيقىمدى قاشىرىپ.
تىعىپ قويمان مۇنى مەن
ەش ادامنان جاسىرىپ.

مەن كەتەرمىن، ءسوز قالار،
اق قاعازعا باسىلىپ.
بوزبالالار قولعا الار،
ءار اۋىلعا شاشىلىپ.

وقىرسىڭ دا قولعا الىپ،
ءسوزدىڭ ءمانىن تابارسىڭ.
ءوز سوزىڭە ءوڭ سالىپ،
داۋدى جۇندەي سابارسىڭ.

بولماسام دا قاسىڭدا،
الدى-ارتىمدى قامارسىڭ.
ميىڭ بار ما باسىڭدا،
بايقاستاماي شابارسىڭ.

ءبىلىمدى جۇرتتىڭ اقىنى
ءبىزدىڭ ءسوزدى سىناماس.
جازۋشىنىڭ جاقىنى –
قازاق مۇنى ۇناماس.

سىناتارسىڭ ءوزىڭدى،
مەنىڭ تۇگىم قۋراماس،
ولگەن كىسى «ءسوزىمدى
سىناما» دەپ سۇراماس.

«سىناسىن» دەپ جازعامىن،
«سىناما» دەپ شاتپايمىن.
قازاقتىڭ ءمىنىن قازعامىن،
ايتقانىمنان قايتپايمىن.

قازاق سىنشى بولسا ەكەن،
«بولماسىن» دەپ ايتپايمىن.
جەتەگىمە ەرسە ەكەن،
ولسەم دە تىنىش جاتپايمىن.

مەن جەتەلەپ ولەمىن،
ورگە قاراي قازاقتى.
ولسەم دە ويىن بولەمىن،
سوزبەن سالىپ ازاپتى،

ءبىلىمدىنىڭ سوزىندەي،
ءسوزىم دەمەن تازا، اق-تى.
قازاق بولسا وزىمدەي،
قىلا المايدى مازاقتى.

قازاقتىڭ جايى بەلگىلى،
ولەڭى وڭكەي قۇراما،
بايقادىڭ عوي ەندىگى،
ونى مەنەن سۇراما.

«اۋىلىم قوندى نۇراعا،
مىنگەن اتىم سۇر الا» –
كەرەكسىز سوزبەن بۇرالا،
قازاق سۇيتپەي تۇرا ما؟

ءسوزىمدى ولشەپ قاراڭىز،
ۋازىنگە ءدال شىعا ما؟
قازاق دەگەن بالاڭىز،
ءۋازىندى دە ۇعا ما؟

ءسوزدى انگە دۇرىستاپ،
ولشەۋمەنەن سىعا ما.
سىيماسا دا سىرىقتاپ،
زورلىق قىلىپ تىعا ما؟..

---