سۋىق كۇز سۇرعىلت،
سۇرلانىپ اسپان،-كۇن جاۋعان.
كۇن جاۋعان شاقتا قايتاتىن ەدىك ءقىرماننان.
كوتەرىپ الىپ،
وتەتىن ەدىك سۋلاردان،
قىزعالداق-قىزدى جاڭادان عانا ءبۇر جارعان.
ءبۇر جارعان جەرى،
بۇلتيىپ قانا باتقاندا،
موينىمىزدى قولاڭ شاشىمەى جاپقاندا.
وتتىقتان ۇشقىن شاشىراپ كەتىپ اق قاۋعا،
ورتەنۋشى ەدىك،
ورتەگەن سول ءبىر شاقتاردا.
قىلشا مويىندى
قىتىقتاپ قىزدىڭ بىلەگى،
تىڭدايتىن ەدى جۇرەگىڭدى كەپ جۇرەگى.
قىزدىن، كۇلكىسى،
سۋدىڭ سىلدىرى، گۇل، ەگىن،
كەلمەسكە كەتكەن كۇندەرىم تۇسكە كىرەدى.
عۇمىرى بىرگە،
تاعدىرى بىرگە، بىرگە ارمان،
قايدا كەتتىڭدەر،
قىزعالداقتار-اۋ، ءبۇر جارعان؟!
جالعىز اتتانىپ بارا جاتىرمىن قىرماننان،
راسىندا دا، جالعان ەكەن-اۋ،
بۇل جالعان...

---