تاعى دا كۇز، تاعى، مىنە، سارى تاڭدى ۇزاق ءتۇن،
ۋىسىندا تاعى دا مەن ۇيقى دەيتىن تۇزاقتىڭ،
وي-حوي، شىركىن، تاعى دا ءبىر كۇزدى، مىنە، ۇزاتتىم،
ءومىرىمنىڭ ەسەيگەنىن سەزىنەمىن كۇزدە مەن،
الداعىما اسىعامىن، وتكەندى استە ىزدەمەن،
وي-حوي، شىركىن، بولاشاققا قۇمارمىز عوي ءبىز دەگەن.
ءجۇرشى، جانىم، قوڭىر كۇزدە سەرۋەندەيىك جىراقتا،
قايتقان قۇستىڭ اۋەنىمەن قوشتاسايىق قىراتتا،
كۇز وتكەنگە كەيىمەيمىن، ساعىنامىن ءبىراقتا.
قايتىپ بارا جاتىر، انە، ساعىنىشتار-تىرنالار،
اق قايىڭدار، تال، تەرەكتەر... التىن سارى سىرعالار،
تۋعان جەردىڭ كەۋدەسىندە تۇنجىرايدى جىلعالار.
قايدا كەتكەن جاسىل القاپ، جاسىل ورمان، جاسىل ماڭ؟
قايدا كەتكەن جاقۇت گۇلدەر پاڭ دالاعا شاشىلعان؟
قايدا كەتكەن، قالاي وتكەن، كىمگە بارىپ باس ۇرعان؟!
قالاي بىزدەر قاپەلىمدە اڭعارا الماي قالعانبىز؟!
اتتەگەن-اي، نەتكەن اڭقاۋ، نەتكەن اڭقاۋ جاندارمىز؟
كەلىپ قاپتى-اۋ ساعىنىشتاي ساپ-سارالا ارمان-كۇز...

---