«اجال جەتسە، ءولدiڭ بە،
ءولiم كەلدi، كوردiڭ بە؟
بايانسىزعا سالىنبا»‚ –
دەسە، توقتاۋ بەردiڭ بە؟

جەتپەستi قۋدىڭ، جەتتiڭ بە،
بارشا جاننان ءوتتiڭ بە؟
تاعدىرىڭ جازعان اق ءولiم،
قۇتىلىپ ونان كەتتiڭ بە؟

قارمانىپ ەدiڭ، تاپتىڭ با،
قارىنداسقا جاقتىڭ با؟
قارسىلاسقان جاۋىڭدى،
قانەكي، جەرگە قاقتىڭ با؟

بiلدiم دەدiڭ، نە بiلدiڭ،
باسىڭا پايدا نە قىلدىڭ؟
ءبارi دە بولدى بايانسىز،
ءوزiڭنەن-وزiڭ جەڭiلدiڭ.

ولمەستەي ونى كورۋشi ەڭ،
سوعان دا قارسى كەلۋشi ەڭ.
اياعان سونان جانىڭدى
كiمگە ساقتاپ بەرۋشi ەڭ؟!

ءوزiڭ كiمنەن كەم ەدiڭ،
كiم ءۇشiن ۋايىم جەپ ەدiڭ؟
كۇدەرiڭدi ءۇزدiڭ بە‚
سۇيەنiشiم مىقتى دەپ ەدiڭ؟

قانەكي، قايتىپ كەلدi مە،
جانىڭا جاردەم بەردi مە؟
جالاڭداعان جالماۋىز،
جان-جاعىڭنان كوردi مە؟

تياناق كورمە جالعاندى،
قۋا بەرمە ارماندى.
پايعامبار مەن ساحابا،
سەن تۇگiل سودان قالعان-دى.

قۇتىرماي ەندi تەك وتىر،
كۇناڭا ۋايىم جەپ وتىر.
الدىڭدا كiرەر ءۇيiڭ بار،
«ا، توبا، وڭدا»،– دەپ وتىر.

ەسiڭ باردا ەلiڭ تاپ،
بارعاندا كiرەر جەرiڭ تاپ.
جاراتقاننىڭ قۇلىسىڭ،
جاعاتۇعىن ەبiڭ تاپ.

ەل مiنەزiن بiلدiڭ عوي،
تالاي-اق بiرگە ءجۇردiڭ عوي.
يتپەن بiرگە يت بولىپ،
كۇناسىنا كiردiڭ عوي.

ەندi ەسiڭدi جيساڭشى،
مانار تاۋعا سىيساڭشى.
الاسۇرىپ اپتىقپاي،
بۇل جالعاندى قيساڭشى.

نەمەنەنi قيمايسىڭ،
ءناپسiنi نەگە تىيمايسىڭ؟
ءوزiڭدi كiمگە سىيلاتىپ،
ءوزiڭ كiمدi سىيلايسىڭ؟

جان اياسپاس كiسiڭ جوق،
ارماندا قالار iسiڭ جوق.
ەندi جۇرەر جالعاندا،
قاراسام، سەندە پiشiن جوق.

جالعاندى تالاق قىلىپسىڭ،
باس-اياعىن بiلiپسiڭ.
ەسi شىققان كiسiدەي،
قۇر ساندالىپ ءجۇرiپسiڭ.

جالىنداماي سونە قال،
اللا iسiنە كونە قال.
ءبارiنiڭ ءدامiن تاتتىڭ عوي،
ۋ iشكەندەي ولە قال!

تامام جاندى بيلەمەك،
جالعىز ءوزiڭ سويلەمەك...
مۇنىڭ ءتۇبi نە بولار،
Yمiتiڭ بولدى نە دەمەك؟

دوستى مىقتى قىلماقسىڭ،
دۇسپانىڭدى قىرماقسىڭ.
اياعىندا سەن دە بiر
كiشiرەك قۇداي بولماقسىڭ.

جۋاننىڭ ويى وسى عوي،
بۇل مiنەزدەن شوشى، قوي.
شىعا الماسسىڭ ىرعالىپ،
ول قايراتتىڭ بوسى عوي.

شىن دوسىڭ ساعان نە بەردi،
سوڭىڭنان سەنiڭ نەگە ەردi؟
«ارام دا بولسام‚ اقتاسىن،
كۇناما كەرەك»‚ – دەپ ەردi.

ەش نارسەڭدi المايدى،
جۇمىسى كەلسە، جالدايدى.
كۇي، وتقا ءتۇس، سۋعا ءتۇس،
ارام دا بولساڭ‚ قالمايدى.

شىن جولداسىڭ وسى ما،
وسىلار جاننىڭ دوسى ما؟
اق iسiڭە ادام جاق،
ادامنان تiپتi شوشىما!

تۋىسقان مەن جاقىنىڭ –
ولارعا تولسا تاقىمىڭ،
«تاتۋ ءجۇر» دەپ زارلاعان
الىنىپ پا ەدi اقىلىڭ؟

ادالدىق ايتىپ جەڭدi مە،
نەمەسە سوزگە كوندi مە؟
نەشە جىلداي ۇققان جوق،
اقىلى جاڭا ەندi مە؟

بولماسقا بۇلاي قارا تەر،
الدىڭعى جاقتى قامداي بەر.
جاقىنىڭنان جاۋ جاقسى،
ەڭ جاقىنىڭ – قارا جەر.

دۇسپانىڭ اناۋ، ەل مىناۋ،
ويلاساڭشى، ياپىر-اۋ.
ادام بولىپ تۋىپ ەڭ،
اقىلىڭ قايدا، باتىر-ay؟

قۇرى بiلگەن نە كەرەك،
بiلگەندi قىلعان، سو كەرەك.
بايانسىزدىڭ ءبارiن قوي،
بولاسىڭ سوندا شىن زەرەك.

جانىڭا قىزىق جالعاندا،
نەمەنەڭ قالدى ارماندا.
بۇل جالعاننان نە سەرiك،
ءتاڭiرi الدىنا بارعاندا.

لاپىلدادىڭ، جاندىڭ عوي،
تiلەگiڭدi الدىڭ عوي.
سۋ ەكەن دەپ ۋ iشiپ،
جانىڭ جاي بوپ قاندىڭ عوي.

Iزدەگەنiڭ ماقتان عوي،
دالاقتاپ كۇندە شاپقان عوي.
نە كۇن تۋدى باسىڭا،
تەگiندە، جىن قاققان عوي.

جىن قاقپاسا‚ مۇنىڭ نە،
شىنىمەن قور بولدىم دە.
ەسiڭدi جي، ەرتە ويلان،
قازا كەلدi – ءولدiم دە.

بiر ولگەن سوڭ جاۋ دا جوق،
الدىڭا كەلەر داۋ دا جوق.
بۇل جالعاننان كەتكەن سوڭ،
پارتيا ساتقان ساۋدا جوق.

قالعاندار ءجۇرسiن قاعىنىپ،
قايتەسiڭ ونى ساعىنىپ.
تەپكiلەسiن مولاڭدى،
جاتىرسىڭ دەپ نە قىلىپ؟

وندا دا ساعان ءمىن ەمەس،
ول مۇسىلمان ءدىنى ەمەس.
«مۇسىلمانبىز» دەگەنى –
بۇل قازاقتىڭ شىنى ەمەس.

حاق مۇسىلمان كىم بولار –
ايتسا ءسوزى شىن بولار.
راحىم، ۇيات، ار، ىنساپ –
تورتەۋى بولسا، ءدىن بولار.

تورتەۋىنىڭ ءبىرى جوق،
بويىندا يمان نۇرى جوق.
قۇرى ايتقانمەن بولا ما،
مۇسىلماندىق ءتۇرى جوق.

---