باي سەيىلدى،
ءبىر پەيىلدى
ەلدە جاقسى قالمادى.
ەلدەگى ەركەك،
بوسقا سەلتەك
قاعىپ، ەلىن قارمادى.

ءجوندى، ءجونسىز،
ءسوز تەڭەۋسىز،
باس پەن اياق ءبىر قىساپ.
ۇرىسسا ورىس،
ەلگە بولىس،
ۇيدەن ۇرگەن يتكە ۇساپ.

ءوزى ۇلىققا
ءقادىرى جوققا
قاراماي، ءوز حالقىنا
ءسوز قايىرماي،
ءجوندى ايىرماي،
جۇرتقا شابار تالپىنا.

تانىمادىق،
جارىمادىق
جاقسىعا ءبىر ىرگەلى.
قولىنا الىپ،
پالە سالىپ،
اڭدىعانى ءوز ەلى.

شاشتى بارىن،
بەردى مالىن
بولارىندا جۇرتىنا.
ەمىرەنىسپەس،
ەندى پىسپەس،
ۇقساماس ەش سىرتىنا.

ەل دە جامان،
ەر دە جامان -
اڭدىعانى ءوز ەلى.
ەلدە - سىياز،
ويدا - وياز،
وڭباي-اق تۇر ءار ءتۇرى.

كەتتى بىرلىك،
ءسوندى ەرلىك،
ەندى كىمگە بەتتەمەك؟
ەلىڭ – الا،
وتتى شالا،
تايسا اياعىڭ، كىم كومبەك؟

ءوتتى ءومىرىم،
قايتتى كوڭىلىم
بۇل دۇنيەنىڭ ىسىنە.
جاسى قۇربى،
جانى تۇرعى،
دوس پا دەگەن كىسىگە.

ەل كەرەكسىپ،
سوزگە ەمەكسىپ،
نە بولادى ماقتانىڭ؟
پەيىلى شيكى،
اقىلى كۇيكى،
وسى جۇرت پا تاپقانىڭ؟

---