قاراسۋ وزەنگە ايتتى: «عاجاپ مۇنىڭ!
مەزگىلىڭ بار ما، ءسىرا، تابار تىنىم؟
تاسيسىڭ بىردە كەمە، بىردە سالدار،
قايىقتىڭ ەسەبى جوق سانسىز مىڭىن.
سۋىڭدا كۇندىز-تۇنى تىنىشتىق جوق،
قالايشا شارشامايسىڭ، جارىقتىعىم؟
بەينەتىم مەنىڭ ەگەر سەندەي بولسا،
ءبىر كۇن دە توزبەس ەدىم، ناق بۇل شىنىم.
بايقاسام سالىستىرىپ ساعان قاراپ،
راقات، ۇجماق مەنىڭ كورگەن كۇنىم.

ول راس، سەندەي اتاق-دابىسىم جوق،
ايبىندى بۇيرالانعان اعىسىم جوق.
پلاندا ورىندى دا كوپ المايمىن،
قاعازعا سىيماي تۇرقىم، ونشا ۇزىن بوپ.

سوندا دا مەندەي راقات كورمەك قايدا!
بەينە ءبىر مامىق توسەك ءتۇبىم مايدا.
جۇمىس جوق، ۋايىم جوق مەن ءبىر حانىم،
سالدىرىپ بەلدەن توسەك، جاتقان جايعا.

ەسەپسىز راقاتىم، بەينەتىم كەم،
دەرمىسىڭ كورگەن كۇنىڭ مەنىمەن تەڭ؟
ۇستىمنەن كەمەلەر مەن سالدار تۇگىل،
جەل قايىق، تىم بولماسا، جۇرە مە ەكەن؟
تۇسەدى جاپىراقتار كەيدە عانا،
ايىندا ەكى-ۇش رەت كوپ بولسا ەڭ.

مازامدى جەل دە المايدى تومەن ويدا،
قوزعالماي ۇيقىلى-وياۋ جاتقان بويعا.
وسىنشا اۋرە بولىپ جۇرگەنىڭە،
قالامىن عاجاپتانىپ قيال-ويعا.

سول شاقتا وزەن ايتتى: «توقتا، نادان!
ءسوزىڭدى شىعىن قىلما جوققا، نادان!
ءىسىمدى اۋرەشىلىك، پايداسىز دەپ،
بىلمەسەڭ، قۇر وتىرىك سوقپا، نادان!
اعىنمەن سۋ زورايار دەگەن قايدا؟
مۇنداي ءسوز حابارىڭدا جوق پا، نادان؟

زورايىپ بولدىم وزەن اققانىممەن،
سەندەي بوپ تەككە قاراپ جاتپادىم مەن.
تولتىرىپ ساي-سالانى جىلدا سۋعا،
كەلتىردىم كوپكە پايدا تاپقانىممەن.
جايىلسا جەر جۇزىنە دابىس-داڭقىم،
ونى دا قاراپ جاتىپ تاپپادىم مەن.

بويىممەن وسى اققان الماي دامىل،
اعارمىن ءالى دە بولسا نەشە ءجۇز جىل.
سۋالىپ وعان دەيىن جاتقان سەنىڭ،
دۇنيەدە اتىڭ قالماس، سۋىڭ تۇگىل».

ايتتىرعان پەرىشتە مە، ياكي جىن با،
ايتەۋىر وزەن ءسوزى شىقتى شىنعا.
سول اققان قالىبىنان جاڭىلماستان،
جۇزدەردەن اسىپ الىپ، كەتتى مىڭعا.
سۋالىپ، قوقىم توسىپ، بالدىر باسىپ،
قاراسۋ قۇري بەردى جىلدان جىلعا.
سارقىلىپ ون جىل بولماي، دىمى ءبىتىپ،
سۋ دەگەن جوعالدى اتى اقىرىندا.

مىسالى ۇلكەن وزەن تىنباي اققان –
حالىقتار ميھنات شەگىپ، راقات تاپقان.
جەتىسىپ عىلىم، ونەر بارشاسىنا،
تولىپ تۇر قاناسىنا قونعان باقتان.
مەڭزەيمىن قاراسۋدى، قازاق، ساعان،
تالپىنباي تالاپ ويلاپ، قاراپ جاتقان.
بارادى قاتار جۇرتتىڭ ءبارى وزىپ،
ىلگەرى جىلجىمايسىڭ جالعىز اتتام.
ويانىپ، جان-جاعىڭا سال كوزىڭدى،
تۇبىڭە جەتپەي قالماس قامسىز جاتقان.
وتكىزىپ ۋاقىتتى، وكىنەرسىڭ –
بالەدەن، باسقا كەلمەي، دەيمىن ساقتان.

قازاعىم، سال قۇلاعىڭ ناقىلىما،
ءتۇسىنىپ ايتقان دوستىق اقىلىما.
ءسوز ەمەس ەرىككەندە ەرمەك ەتكەن،
ايتامىن جانىم اشىپ جاقىنىما.
قوزعالماي بۇل كۇيىڭمەن جاتا بەرسەڭ،
بولارسىڭ قاراسۋداي اقىرىندا.

احمەت بايتۇرسىن ۇلى

---