قاي جولداسسىڭ، ايتشى، سەن؟
ادامدى اڭشا اتاسىڭ.
ءوز اناڭنىڭ ءسۇتiنەن
قاندى ادال دەپ تاتاسىڭ.

ءومiر قىلمەن بايلاۋلى،
ءوز قامىڭدى جەسەڭشi.
زاماندى سەبەپ جايلاۋلى،
وندا نەم بار دەسەڭشi.

جاقسى ۋاقىت كەز كەلسە،
جارالىستىڭ سىيىن بiل.
Iستiڭ ءتۇبiن تەكسەرسە،
نە بولارىن بiلمەس ول.

ايلا، كۇشكە تايانبا،
بولار-اۋ دەپ سول سەبەپ.
ولشەۋi ونىڭ زاماندا،
بۇيىرادى ول نە دەپ.

ءومiر دەگەن – ۇيقى عوي،
ءتۇس كورگiزبەي قويا ما؟
قيىن-قىزىق، ءار ءتۇرلi وي
Iس كورگiزبەي قويا ما؟

تۇستەگiنi شىن عوي دەپ،
شىندى ۇمىتقان جاراي ما.
ءال جەتكەنiڭ ءبارiن جەپ،
اردى جۇتقان جاراي ما؟

«تازا ەمەc،– دەپ،– شەكپەنiڭ»،
سىرتىن كورiپ سىن تاقپا.
اركiم ورار ەككەنiن،
ءوز iشiڭدi سالماقتا.

ول – نە جاقسى، نە جامان،
ونىڭ جۇگi سەندە ەمەس.
دەسە بiرەۋ: «مەن امان»،
ول زياننان كەندە ەمەس.

سوپىلار دا كۇتiپ ءجۇر
بەيiستiڭ ءتاتتi شارابىن.
ماسكۇنەم دە جۇتىپ ءجۇر
ماس قىلاتىن اراعىن.

شىمىلدىق ارتىن كiم بiلەر،
شىن يەسi بولماسا.
سونىڭ جولى جوندەلەر،
كiمدi سىناپ وڭداسا!

---