شام سەنەن جارىقپىن دەپ كۇنالi بوپ،
سوندىقتان تۇسكەن ونىڭ تiلiنە شوق.
اينا سەنەن اسىلمىن دەگەن ءۇشiن،
دارعا اسىلىپ، باسىنا قادالعان وق.

ءبۇتiن الەم بايلانعان سيقىرىڭا،
مەن جىنداندىم اسىق بوپ سول نۇرىڭا.
شiرiك يمان، شىققان جان ارمان ەمەس،
قولىمدى بiر تيگiزسەڭ بۇرىمىڭا.

نۇرعا بايسىڭ، نۇرىڭنان زەكەت – پارىز،
مەن كەدەيمiن، نۇر سۇراپ قىلدىم ارىز.
بiر قاراساڭ، تiرiلەر ءولi دەنەم،
قاراماساڭ، موينىڭدا كەتەر قارىز.

قىزىردىڭ ماڭگi سۋىن سيا قىلىپ،
تامام ءتۇندi ساۋىت قىپ قويسام قۇيىپ.
وسى دۇنيە توزعانشا جازسام-داعى،
بiتiرە المان ەرنiڭنiڭ سىرىن بiلiپ.

نارەستە، جاس كۇناسiز، كۇن مەن ايىم،
ەتەگiڭە قول تيسە، اداسپايىم.
جاراتقاننىڭ قۇدiرەتi تولىقتىعىن،
سەنiڭ مiنسiز نۇرىڭنان بايىپتايىم.

مۇنى مەڭiرەۋ تابيعات جاراتا الماس،
دەيمiن دە تەرەڭ ويمەن سونى ويلايىم.
سوندىقتان جان، يمانىم بiر سەن ءۇشiن،
مەيلiڭ سوك، مەيلiڭ ۇنا، وسى جايىم.

ءجۇز پايعامبار مۇعجيزا كورسەتسە دە،
سەنi كورمەي مۇسىلمان بولا المايىم.
سەنiڭ نۇرىڭ تۇسپەگەن سوپىلاردى،
بەيiسكە كiرەدi-اۋ دەپ ويلامايىم.

---