شارشادىم بىلەم،
جانتايا كەتكىم كەلەدى.
ميىڭدى جەگەن، قۇرىسىن بۇيتكەن ولەڭى!
كۇيزەلىپ تاپقان كوڭىلىمدەگى كورىكتى وي،
اۋزىمنان تۇسسە ادىرا قالا بەرەدى.
ولەڭى قۇرسىن،
تاپپادىم ودان ۇياتتى،
جازباي-اق قويدىم،
جازعانىم ەندى ۇيات-تى.
مەنسىز دە مىنا عالامات جىراۋ-دۇنيە،
وزىنەن-وزى جىرلانىپ جاتقان سياقتى.
وتكىزىپ جىلدار،
وتكىزىپ ايلار،
بەكەر كۇن،
بولعانسىپ اقىن،
مۇرنىمدى نەسىن كوتەردىم؟!
ولمەي-اق ءجۇر عوي،
ولەڭ جازباعان ادامدار،
ولەڭسىز مەن دە،
ءومىردى بىردەڭە ەتەرمىن.
جاندى دا جانسىز،
كورىنگەن زاتتان سىر باعىپ،
ولەتىن بولدىم،
وزىمنەن-وزىم ۇرلانىپ.
شارشادىم بىلەم،
جاتپاسام ەندى بولماس-تى.
جۇرت كەتىپ جاتقان
قارا تەڭىزگە ءبىر بارىپ...

---