جان جۇرەگىم، جانىم جەپ،
جانعان وتقا سالاسىڭ.
«اناۋ ءسۇيتتى، ءبۇيتتى» دەپ،
كۇندە مازامدى الاسىڭ.
«بەرەكەگە جي» دەيسىڭ،
تامام قازاق بالاسىن.

«كەك، اشۋدان تىي» دەيسىڭ،
ايىرتىپ اق پەن قاراسىن.
مەن قۇداي ما، پاتسا ما،
ىنساپسىزعا باستاما.
اۋىرتىپ اشىپ جانىشتاما،
جانىمنىڭ ەسكى جاراسىن.

گازەت، جۋرنال باسىلدى،
«مىنە، وقى» دەپ قۋانتتىڭ.
قازاققا عىلىم شاشىلدى
«ال، قۋان» دەپ جۇباتتىڭ.

ءبىرىن-بىرى سوكتى دەپ،
تابىلعان باقتى تەپتى دەپ
«ءولدى، ءجىتتى، كەتتى» دەپ،
تاعى مەنى سۋالتتىڭ.

ءبىر ءولتىرىپ، ءتىرىلتىپ،
ءار بۇتاققا ءىلىنتىپ،
جەل، ساعىمداي قۇبىلتىپ،
قاي جاققا الىپ باراسىڭ؟

قوي، جۇرەگىم، قايعىرما،
قايعىنى مۇلدە جاي قىلما.
ايرىلعاندار قوسىلار،
بۇل مىنەزدەن شوشىنار.
تاعدىردىڭ ق ۇلى وسىلار،
سەن تاپپايسىڭ شاراسىن.

تورايعىروۆ ەستىسە،
مۇنى «قاتىن ويباي» دەر.
مۇنىمەن ەلدى جەتىلتسە،
«ويبايدى ءجۇر قويماي» دەر.
اشا الماسسىڭ جىلاۋمەن
ارسىلداقتىڭ اراسىن.

---