تازا اراقتى اكەل، شىراق،
بولايىن قايعىدان جىراق.
بويىم – ەركiن، ويىم – ۇجماق،
تiلiم – بۇلبۇل، ءسوزiم – بۇلاق!

ۋايىم جوق، تابىلدى ارمان،
ءتۇسiپ ساۋلە اسىق جaردان.
كوتەردi پەردەسiن ابدەن،
قىزىل گۇلiم اشىلعان شاق.

نۇرىنا كۇن نۇرى جەتپەس،
قاسى – جاي، كiرپiگi – وق رەتتەس.
كوڭiلدەن سۋرەتi كەتپەس،
ءجۇزi – سيقىر، شاشى – تۇزاق.

قارا كوزi ءوتiپ ويعا،
اسەرi جايىلىپ بويعا،
تۇرعانداي شاقىرىپ تويعا،
بويىمدا جوق سابىر-تۇراق!

ەرنiڭدە قيىن سىر بار‚
جانىم سوعان تىم ىنتىزار.
سۇيەيiن دەيتۇعىن شىعار‚
لايىق پا ەكەن دەنەم‚ بiراق؟

تەڭ ەمەس ەرنiنە ەرنiم‚
ەرiنگە‚ مiنi‚ جان كەلدiڭ.
ءسۇيiپ كەل‚ سەنi جiبەردiم‚
تۇرا تۇرسىن دەنەم اۋلاق.

بوياۋى مiنسiز‚ سۇلۋ شىن جار‚
جۇرەگiمدە سيپاتىڭ بار.
بولىپ ىنتىق قىلامىن زار‚
بۇ الەمدە بارمىسىڭ شىن-اق؟

كورiپ كوز نۇرىڭا قانسا‚
بارىپ جان ءلاززاتىن السا.
ءتانiم قۇربان بولا قالسا‚
مۇنان ارتىق بولار ما ب ا ق؟

---