جاسىڭدا ارالاستىڭ مالتىماعا،
قىزىعىپ ەسەر ەلدiڭ سالتىنا دا.
بي، بولىس، ەپتi جiگiت اتانام دەپ،
كوپ ءتۇستiڭ ەرەگىس پەن تالقىعا دا.
كەيدە ەلدi پارتياعا كوپ جيام دەپ،
اركiمگە الاساردىڭ جالپيا دا.
كەي-كەيدە دۇسپانىڭا ايبار قىلىپ،
سويلەدiڭ باتىرسىنىپ قامپيا دا.
ازدان سوڭ اقىل كiرiپ، وي ويلادىڭ،
جۇرسەڭ دە سول بىلىقپا پارتيادا.
ايتكەنمەن جۇلقىنساڭ دا، شىعا المادىڭ،
مىقتى بوپ تۇسكەن قاقپان قاپيادا.
ۋا، دۇنيە! عىلىم قۋىپ جەتە المادىڭ،
قۇر ويباي كوزدەن اققان قان تيا ما؟
تىربانعاندا تىرناقتاي عىلىم تاپتىڭ،
مۇنىمەن كiرلi كوڭiل شاڭقيا ما؟
قان جۇتقان قايران سەنiڭ سۇم جۇرەگiڭ،
تازارىپ تولعان ايداي ماڭقيا ما؟
تويارلىق تولىق عىلىم تاپپادىم دەپ،
قاباعىڭ قايعى باسقان سالپيا ما؟
«ۇل جوق بولسا، قىز دا يگi» دەگەن قانە،
ازسىنباي ءالi دە شىق سان قياعا.
عىلىمعا قاناعاتسىز بولۋ كەرەك،
بەس تۇگiل رازى بولماي التىعا دا.
قارا جەرگە كiرگەنشە قامدانىپ قال،
شالمىن دەپ جاتىپ الما شالقيا دا.
اكەڭدi الىپ، ءوزiڭدi كوكساۋ قىلىپ،
قانى ازدىق قالىپ تۇر عوي ارتىڭا دا.
بالالار ناشارلىقتان وقي الماي،
كەلمەي تۇر زور ءۇمiتتiڭ شارتىنا دا.
بiر كەزدە ۇمتىلىپ ەڭ تالپىنا دا،
پاتسا ءولiپ، ب ا ق اشىلعان بالقىمادا.
بiلەم دەگەن جاستارمەن جولداس بولدىڭ،
توڭكەرiس ۇلى ءدۇبiر شالقىمادا.
ەندi قازاق ەل بولار دەپ قۋانىپ،
ءجۇرiپ ەڭ ورنىقپاعان قالقىمادا.
جولداستارىڭ جازىقسىز بaيكوت بەرiپ،
كەتتi عوي بiر قاراماي ارتىنا دا.
دiنiڭ شاتاق، ادەتiڭ ارسىزدىق دەپ،
جاقپادىڭ مولدالار مەن حالقىڭا دا.
ەندiگi جاس: «ەسكi يiسiڭ شىعادى» دەپ،
ولار دا كەلمەي وتىر قارتىڭا دا.
تامام جانعا قىلىپ ەڭ نە قيانات،
ءبارi مiنiمدi ايتتىڭ دەپ القىنا ما؟
ەلدiڭ مiنiن ايتۋعا سايلاپ پا ەدi،
اڭعارماي ايتا بەردiڭ اڭقيا دا.
جالعاندا سەندەي جالعىز ادام بار ما،
ەشكiم باعا بەرمەيدi نارقىڭا دا.
سەنi كورسە، ءبارi دە سىرت بەرەدi،
قاراعىسى كەلمەيدi قالپىڭا دا.
ءبارiن ۇمىت! بالالارعا ءتالiم ۇيرەت،
باۋليدى بالاپانىن قارشىعا دا.
ول تۇگiل وزگەلەرگە بiلگەنiڭدi ايت،
تۋىسقان كوزبەن قارا جالشىعا دا.
اۋىز ءسوز ناسيحاتتى نەگە ايايسىڭ،
اق جۇرەكپەن ايتقانعا مال شىعا ما؟

---