ۇيرەن، بىلسەڭ ءاننىڭ ماندەرىن،
ءدال تولقىندارىن تولعاپ، بۇلجىتپاي،
كەلتىر كەمەلىنە ساندەرىن.

ءان مەنەن كۇيدىڭ ءتىلى – ءۇن،
ۇقپاساڭ ونى، ساعان ءمىن.
جاسىڭنان تالاپتان بىلۋگە سىرىن،
جەتە ۇعىپ العان سوڭ،
جاراسادى انگە قوسساڭ جىرىن.

مۇڭلى، زارلى ۇندەر ەرىكسىز جىلاتار،
قامىققاندى كەيى جۇباتار.
وي، اقىلىمدى قوزعار ان-كۇيدى
جانىم جاي تاپقانداي ۇناتار.

ماڭىزسىز ايعاي ءان بولماس،
تاتىمدى وندا ءمان بولماس.
سازدى ۇنمەن بيلەپ ال تىڭداۋشى ويىن.
ەلجىرەتىپ جۇرەگىن،
اسەر بەرىپ، ءان بالقىتسىن بويىن.

اسەم اننەن عاجاپ ءلاززاتتى ءۇن شىعار.
ويى سەرگەك ونى جان ۇعار
بار سەزىمىڭدى بيلەر ان-كۇيگە،
جاستار، ءتىلىمدى ال، بول قۇمار.

ءۇن سىرىن سەزەر ادام از،
ايعايعا قۇرى بولار ءماز.
ۇقپايدى تاس قۇلاق ءان مەن كۇي ءمانىن.
سەزەر مە ەدى، ولارعا
سالىپ بەرسە سيرەننىڭ ءانىن؟

گومەر ءان سيقىرىن كورسەتكەن سيرەننەن،
قيالداعان ويمەن تەرەڭنەن.
ول ءاننىڭ جايىن اشىپ بەرۋمەن
كۇتكەن سونداي ءاندى ورەننەن.

شىعاردىم اندەر جاڭالاپ،
سالارسىڭ سىنعا سارالاپ،
جاراسا، ويلادىم، انشىلەر سالسىن دەپ.
بەلگى بولىپ ءبىر مۇرا،
كەيىنگىگە انىمنەن دە قالسىن دەپ.

---