ويلادىم ءبىر ءسوز جازايىن-دا،
بايقوشقارداعى اعايىنعا،
مەن ولسەم، قويسىن دەپ بىلاي:
كەبىنىم بولسىن كويلەك، دامبال،
باسىما وراپ اق ورامال،
اياققا شۇلعاۋ سال وراي!

بۇلاقتان ارمان بەلىگىر بار.
رەنجىمەي، سونان كور قازىڭدار،
تەرەڭدەپ بارىپ لاقاتتاي،.
كەبىسىم، ءماسىم، شاپان، شالبار،
تاقيا، تىماق، جەلەت، تون بار.
ءبولىسىپ السىن تالاسپاي!

قابىردى قازعان، ارۋلاعان،
سونى الىپ، دۇعا قىلسىن ماعان،
دەمەسىن «بۇلار ازعانتاي!»
بەشپەتىم، ەتىك، ساعات قالسىن،
قابىش پەن احات، زيات السىن،
اتادان ميراس العانداي.

ساندىقتاپ ابدەن جايعاپ ال دا،
تامىمدى بەكىت، قۇلىپ سال دا،
بولماسىن اشىق قالعانداي.
بۋماجنيك اشساڭ، كىلتىم بار،
ۇستىندە پەشتىڭ قۇلىبىم بار،
ەسىككە سىرتتان سالعانداي!

ەت تە بار، ماي مەن باۋىرساق بار،
اسىقپاي ءىشىپ، جەپ الىڭدار،
شاي دا بار، سەندەر قانعانداي.
اپارماي ەلگە، كومىپ مۇندا،
مىنەرلىك اتىم تۇر وسىندا،
ءبىرىڭ شىق ەلگە بارعانداي!

سالەمىم – ەلدەن كەشۋ سۇراپ،
جالىنىپ تىلەپ، كەتتىم جىلاپ،
جاقىن دەپ، جات دەپ تالعاماي.
ارتىمنان اياپ دۇعا قىلسىن
ەلسىزدە ءوتتىم، ويلاي ءجۇرسىن
العىس ايتسىن، قارعاماي!

اكەمنەن ونگەن بار اۋلىما،
كورشى، دوس، قۇدا، باي ۇلىنا،
سالەمىم قاعاس قالماعاي.
ومىرگە جوق قوي قۇمارىم دا،
جەتپىس ءۇش جاسقا شىعارىمدا.
اينالدى-اۋ ءومىر ارباداي.

سالەم دە بارشا اۋىلىما،
جەڭگەم مەن كارى، باۋىرىما،
بالاعا شەيىن قالدىرماي.
كەلىندەر، ايەل، ەركەك بالا،
قالماسىن قاعاس ءبىرى شالا،
تىڭداسىن جىلاپ، زارلاماي.

ايتقانمىن: «ولسەم، جىلاما»،– دەپ،
«تۋعان جان ولمەي تۇرا ما»،– دەپ،
جەر قويار كىمدى جالماماي.
وكىنىش ەمەس ءولىم ماعان،
وتكىزىپ قولدان قوشتاسپاعان –
جالعىز-اق وسى ارمان-اي.

ءىشىمدى جالىن قاپتاعانى-اي،
شىبىن جان تىنىم تاپپاعانى-اي.
قاپىدا دەرتتىڭ شالعانى-اي.
جاردەمشى ەشكىم قاسىمدا جوق،
باسىمدى سۇيەر جارىم دا جوق،
جالعىزدىقتا وتكەن جالعان-اي!

---