بولىس بولدىم مىنەكي
بولىس بولدىم مىنەكي،
بار مالىمدى شىعىنداپ.
تۇيەدە قوم، اتتا جال
قالمادى ەلگە تىعىنداپ.
سويتسە-داعى ەلىمدى
ۇستاي المادىم مىعىمداپ.
كۇشتىلەرىم ءسوز ايتسا،
باس يزەيمىن شىبىنداپ.
ءالسىزدىڭ ءسوزىن سالعىرتسىپ،
شالا ۇعامىن قىرىنداپ.
سىياز بار دەسە جۇرەگىم
ورنىقپايدى سۋىلداپ.
سىرتقىلارعا سىر بەرمەي،
قۇر كۇلەمىن جىمىڭداپ.
جاي جۇرگەندە ءبىر كۇنى،
اتشابار كەلدى لەپىلدەپ:
«وياز شىقتى، سىياز بار»،
«ىلاۋ» دەپ، «ءۇي» دەپ دىكىلدەپ.
ساسىپ قالدىم، كۇن تىعىز،
جۇرەك كەتتى دۇپىلدەپ.
تىڭتۋياق كۇنىم سۇيتسە دە،
قارباڭدادىم وكىمدەپ.
ستارشىن، ءبيدى جيعىزدىم:
«بەرەكە قىل» دەپ، «بەكىن» دەپ،
«ات جارامدى، ءۇي جاقسى
بولسىن، ءبارىڭ كۇتىن» دەپ.
قايراتتانىپ حالقىما
ءسوز ايتىپ ءجۇرمىن كۇپىلدەپ:
«قۇداي قوسسا، جۇرتىمنىڭ
اقتارمىن وسى جول ءسۇتىن» دەپ،
قايراتتىسىپ، قامقورسىپ،
سايمانىمدى بۇتىندەپ...
وڭاشادا ويازعا
ماقتامايمىن ەلىمدى،
ءوز ەلىمە ايتامىن:
«بەرگەنىم جوق،- دەپ،- بەلىمدى».
ماقتانامىن كىسىمسىپ،
ويازعا ءسوزىم سەنىمدى.
«كورسەتتىم» دەيمىن، ىمدايمىن
كادىك قىلار جەرىمدى.
ءسوز كوبەيدى، ۇلعايدى،
ماقتاننىڭ ك... كورىندى.
قازاقتى جەگەن قايراتتى «ەر»،
ۇرىندى دا بەرىندى.
ارلى-بەرلى تارتىسىپ،
ءىسى ارامى جەڭىلدى.
القىنى كۇشتى اساۋلار
نوقتاعا باسى كەرىلدى.
ۇلكەن-كىشى اقىنىڭ
ءبارى ءسوز بوپ تەرىلدى.
قايراۋى جەتكەن قاتتى بي
قايرىلىپ نەتسىن كوڭىلدى.
ءوز مالىم دەپ قويعان مال
يەسىنە بەرىلدى.
اقىلى جاندار قامالاپ،
كەپتىردى سوندا ەرىندى.
ارىزشىلار كوبەيدى،
بولىستىڭ ك... شومەيدى،
ءقايتسىن بايعۇس دەمەيدى.
ءبىر كەپتىرمەي تەرىمدى،
كۇن باتقانشا شابامىن
ارلى-بەرلى دالپىلداپ.
ەتەك كەتكەن جايىلىپ
ات ك... نە جالپىلداپ.
ويازعا جەتسىن دەگەن بوپ،
بوقتاپ ءجۇرمىن بارقىلداپ.
كەيبىرەۋگە تاياعىم
ءتيىپ تە كەتتى بارتىلداپ.
پىسىقتىڭ كوبى بۇعىپ ءجۇر،
بەتتەسە الماي شاڭقىلداپ.
اشىلىپ ومىراۋ، كۇن ىستىق،
قويىن كەتتى القىلداپ.
ەلى ءجوندى بولىستار
ماقتانىپ ءجۇر تارقىلداپ.
كۇلكىسى جاقسى قارقىلداپ،
ءۇنى بولەك سارتىلداپ.
سويلەسە كەتسە ءبىر جەردە،
اعىنى قاتتى اڭقىلداپ.
ويازعا كىرسە، وزگەدەن
مەرەيى ۇستەم جارقىلداپ.
ەلىڭ بۇزىق بولعان سوڭ،
وياز جاتىر شارتىلداپ.
تابانىڭنان توزاسىڭ،
قۇر جۇگىرىپ تارپىلداپ.
انتۇرعانمىن ءوزىم دە،
ءبىر مىنەزبەن وتپەيمىن.
مومىندىق كۇشتى ەكەنىن
كورسەم-داعى، كۇتپەيمىن.
سىيازدان سوڭ ەلىمدى
قىسىپ الىپ كەتپەيمىن.
اۋەلدە ك... بوس كاپىر،
مىقتىعا نە قىپ بەتتەيمىن؟
جۋاندى قويىپ، جۋاستى
ءبىراز عانا شەتتەيمىن.
وياز بارداعى قىلىقتى
وياز جوقتا ەتپەيمىن.
كاكىر-شۇكىر، كور-جەردى
پايدا كورىپ ەپتەيمىن.
مىناۋ ارام، تەنتەك دەپ،
ەش كىسىنى تەپپەيمىن.
وزىمدىك بول دەپ ەل جيىپ،
قۇراستىرىپ، سەپتەيمىن.
بۇزاقىنىڭ بۇلىگىن
«جاقسى اقىل» دەپ، «قۇپ» دەيمىن.
سۇيەگىم جاسىق، بۋىن بوس،
ءبىراز عانا ايلام بار.
ايلام قۇرسىن، بىلەمىن –
بولىستىقتىڭ جولى تار.
ءقايتىپ كومەك بولادى
انتۇرعان وڭكەي ۇرى-قار؟
كورگەنىم الگى، ويلاشى،
ۇيات، نامىس، قالدى ما ار؟
ەندىگى سايلاۋ بولعاندا،
تۇسە مە دەپ تاعى شار،
بۇل كۇنىمە ءبىر كۇنى
بولامىن عوي دەيمىن زار.
اقىل ايتار تۋعاندار،
بۇل ءسوزىمدى ويلاڭدار.
كاتەلەشكە كوبەيدى،
سوگىس ەستىپ، توزدى اجار.
مىناۋ ەلدى ۇستارلىق
كىسى ەمەسپىن، كەل، قۇتقار!
قولدان كەلمەس قورلىققا
نەگە بولدىم مۇنشا ىڭكار؟
ەل جايىلدى، جەتپەي مە،
ويازعا دا ءبىر حابار؟
تاعى ءبۇيتىپ كەتتىڭ دەپ
قوزعاۋ سالار، قولعا الار.
قاتتى قىسىم قىلعان سوڭ،
باسىم سوتقا اينالار.
كىرلى بولىپ تۇسكەن سوڭ،
كورگەن كۇنىم نە بولار؟
وزىنە ءمالىم، تەنتەكتەر
ءوز بەتىمەن نە تابار؟
قاعاز بەرەر، قارمانار،
اياعىندا ساندالار.
بۇرىنعىداي داۋرەن جوق،
ۇلىق جولى تارايدى.
وتىرىك بەرگەن قاعازدىڭ
الدى-ارتىنا قارايدى.
ءوز قاعازى ءوز كوزىن
جوعالتۋعا جارايدى.
تاۋىپ الىپ جالعانىن،
قىلمىسىڭدى سانايدى.
ءوزى زالىم زاكۇنشىك
تانىپ الدى تالايدى،
كورمەي تۇرىپ قۇسامىن
تەمىر كوزدى سارايدى.
بار مالىمدى شىعىنداپ.
تۇيەدە قوم، اتتا جال
قالمادى ەلگە تىعىنداپ.
سويتسە-داعى ەلىمدى
ۇستاي المادىم مىعىمداپ.
كۇشتىلەرىم ءسوز ايتسا،
باس يزەيمىن شىبىنداپ.
ءالسىزدىڭ ءسوزىن سالعىرتسىپ،
شالا ۇعامىن قىرىنداپ.
سىياز بار دەسە جۇرەگىم
ورنىقپايدى سۋىلداپ.
سىرتقىلارعا سىر بەرمەي،
قۇر كۇلەمىن جىمىڭداپ.
جاي جۇرگەندە ءبىر كۇنى،
اتشابار كەلدى لەپىلدەپ:
«وياز شىقتى، سىياز بار»،
«ىلاۋ» دەپ، «ءۇي» دەپ دىكىلدەپ.
ساسىپ قالدىم، كۇن تىعىز،
جۇرەك كەتتى دۇپىلدەپ.
تىڭتۋياق كۇنىم سۇيتسە دە،
قارباڭدادىم وكىمدەپ.
ستارشىن، ءبيدى جيعىزدىم:
«بەرەكە قىل» دەپ، «بەكىن» دەپ،
«ات جارامدى، ءۇي جاقسى
بولسىن، ءبارىڭ كۇتىن» دەپ.
قايراتتانىپ حالقىما
ءسوز ايتىپ ءجۇرمىن كۇپىلدەپ:
«قۇداي قوسسا، جۇرتىمنىڭ
اقتارمىن وسى جول ءسۇتىن» دەپ،
قايراتتىسىپ، قامقورسىپ،
سايمانىمدى بۇتىندەپ...
وڭاشادا ويازعا
ماقتامايمىن ەلىمدى،
ءوز ەلىمە ايتامىن:
«بەرگەنىم جوق،- دەپ،- بەلىمدى».
ماقتانامىن كىسىمسىپ،
ويازعا ءسوزىم سەنىمدى.
«كورسەتتىم» دەيمىن، ىمدايمىن
كادىك قىلار جەرىمدى.
ءسوز كوبەيدى، ۇلعايدى،
ماقتاننىڭ ك... كورىندى.
قازاقتى جەگەن قايراتتى «ەر»،
ۇرىندى دا بەرىندى.
ارلى-بەرلى تارتىسىپ،
ءىسى ارامى جەڭىلدى.
القىنى كۇشتى اساۋلار
نوقتاعا باسى كەرىلدى.
ۇلكەن-كىشى اقىنىڭ
ءبارى ءسوز بوپ تەرىلدى.
قايراۋى جەتكەن قاتتى بي
قايرىلىپ نەتسىن كوڭىلدى.
ءوز مالىم دەپ قويعان مال
يەسىنە بەرىلدى.
اقىلى جاندار قامالاپ،
كەپتىردى سوندا ەرىندى.
ارىزشىلار كوبەيدى،
بولىستىڭ ك... شومەيدى،
ءقايتسىن بايعۇس دەمەيدى.
ءبىر كەپتىرمەي تەرىمدى،
كۇن باتقانشا شابامىن
ارلى-بەرلى دالپىلداپ.
ەتەك كەتكەن جايىلىپ
ات ك... نە جالپىلداپ.
ويازعا جەتسىن دەگەن بوپ،
بوقتاپ ءجۇرمىن بارقىلداپ.
كەيبىرەۋگە تاياعىم
ءتيىپ تە كەتتى بارتىلداپ.
پىسىقتىڭ كوبى بۇعىپ ءجۇر،
بەتتەسە الماي شاڭقىلداپ.
اشىلىپ ومىراۋ، كۇن ىستىق،
قويىن كەتتى القىلداپ.
ەلى ءجوندى بولىستار
ماقتانىپ ءجۇر تارقىلداپ.
كۇلكىسى جاقسى قارقىلداپ،
ءۇنى بولەك سارتىلداپ.
سويلەسە كەتسە ءبىر جەردە،
اعىنى قاتتى اڭقىلداپ.
ويازعا كىرسە، وزگەدەن
مەرەيى ۇستەم جارقىلداپ.
ەلىڭ بۇزىق بولعان سوڭ،
وياز جاتىر شارتىلداپ.
تابانىڭنان توزاسىڭ،
قۇر جۇگىرىپ تارپىلداپ.
انتۇرعانمىن ءوزىم دە،
ءبىر مىنەزبەن وتپەيمىن.
مومىندىق كۇشتى ەكەنىن
كورسەم-داعى، كۇتپەيمىن.
سىيازدان سوڭ ەلىمدى
قىسىپ الىپ كەتپەيمىن.
اۋەلدە ك... بوس كاپىر،
مىقتىعا نە قىپ بەتتەيمىن؟
جۋاندى قويىپ، جۋاستى
ءبىراز عانا شەتتەيمىن.
وياز بارداعى قىلىقتى
وياز جوقتا ەتپەيمىن.
كاكىر-شۇكىر، كور-جەردى
پايدا كورىپ ەپتەيمىن.
مىناۋ ارام، تەنتەك دەپ،
ەش كىسىنى تەپپەيمىن.
وزىمدىك بول دەپ ەل جيىپ،
قۇراستىرىپ، سەپتەيمىن.
بۇزاقىنىڭ بۇلىگىن
«جاقسى اقىل» دەپ، «قۇپ» دەيمىن.
سۇيەگىم جاسىق، بۋىن بوس،
ءبىراز عانا ايلام بار.
ايلام قۇرسىن، بىلەمىن –
بولىستىقتىڭ جولى تار.
ءقايتىپ كومەك بولادى
انتۇرعان وڭكەي ۇرى-قار؟
كورگەنىم الگى، ويلاشى،
ۇيات، نامىس، قالدى ما ار؟
ەندىگى سايلاۋ بولعاندا،
تۇسە مە دەپ تاعى شار،
بۇل كۇنىمە ءبىر كۇنى
بولامىن عوي دەيمىن زار.
اقىل ايتار تۋعاندار،
بۇل ءسوزىمدى ويلاڭدار.
كاتەلەشكە كوبەيدى،
سوگىس ەستىپ، توزدى اجار.
مىناۋ ەلدى ۇستارلىق
كىسى ەمەسپىن، كەل، قۇتقار!
قولدان كەلمەس قورلىققا
نەگە بولدىم مۇنشا ىڭكار؟
ەل جايىلدى، جەتپەي مە،
ويازعا دا ءبىر حابار؟
تاعى ءبۇيتىپ كەتتىڭ دەپ
قوزعاۋ سالار، قولعا الار.
قاتتى قىسىم قىلعان سوڭ،
باسىم سوتقا اينالار.
كىرلى بولىپ تۇسكەن سوڭ،
كورگەن كۇنىم نە بولار؟
وزىنە ءمالىم، تەنتەكتەر
ءوز بەتىمەن نە تابار؟
قاعاز بەرەر، قارمانار،
اياعىندا ساندالار.
بۇرىنعىداي داۋرەن جوق،
ۇلىق جولى تارايدى.
وتىرىك بەرگەن قاعازدىڭ
الدى-ارتىنا قارايدى.
ءوز قاعازى ءوز كوزىن
جوعالتۋعا جارايدى.
تاۋىپ الىپ جالعانىن،
قىلمىسىڭدى سانايدى.
ءوزى زالىم زاكۇنشىك
تانىپ الدى تالايدى،
كورمەي تۇرىپ قۇسامىن
تەمىر كوزدى سارايدى.
