- 27 تام. 2019 00:00
- 262
دانىشپاننىڭ اقىلى
باياعىدا ءبىر كەدەي ءومىر ءسۇرىپتى. ول قانشا تىربانسا دا، جارلىلىقتان قۇتىلا الماعان كورىنەدى. ابدەن زىعىردانى قايناعان كەدەي ءبىر دانىشپاننان اقىل سۇراي بارىپتى.
— ۋا، تاقسىر، سىزگە ءبىر ءوتىنىشىم بار ەدى. جوقشىلىقتان ابدەن قاجىدىم، نە ارەكەت ەتسەم دە ءبىرىم ەكى بولمايدى. بۇل قالاي نە كەڭەس بەرەسىز؟
دانىشپان وعان ۇيلەنۋگە كەڭەس بەرىپتى.
— مۇنىڭىز قالاي، تاقسىر، ىشەرگە اس، كيەرگە كيىم تابا الماي جۇرگەندە، ۇيلەنۋ مەنىڭ نەمدى العان؟ — دەپ بەزەك قاعادى كەدەي.
دانىشپان ونى ەگىندىككە ەرتىپ بارىپ، ءپىسىپ تۇرعان بيدايدى وڭ قولىمەن عانا (سول قولىن تيگىزبەي) ورۋعا بۇيىرادى دا:
— ورعانىڭدى ءبىر جەرگە جيا بەر، — دەپ كەتىپ قالادى. سالدەن سوڭ قايتىپ كەلگەن دانىشپان:
— وندىرە الماسپىڭ عوي، بۇل قالاي؟ — دەيدى كەدەيگە.
— سىڭار قولمەن قيىن ەكەن تاقسىر.
— ەندەشە، قوس قولداپ ءورىپ كورشى.
قوس قولداپ ورعان كەدەي جۇمىستى ءوندىرىپ تاستايدى.
— ەسىڭدە بولسىن، جىگىتىم، — دەيدى دانىشپان، — وڭ قول — ەر، سول قول — ايەل. «باس ەكەۋ بولماي، مال ەكەۋ بولمايدى». ايەلىڭ وزىڭە سۇيەنىش، اقىلشى، جاردەمشى بولسا، كەدەيشىلىكتەن دە قۇتىلاسىڭ، — دەپ الگى جىگىتكە ءوز اقىلىن ايتىپتى.