- 01 قار. 2019 00:00
- 264
سالىقتان قۇتقارعان ءسوز
باياعىدا ءبىر كەدەي كوشەرگە كولىگى بولماستان، جىل سايىن قىستاۋدا قالا بەرەدى ەكەن. ءبىر كۇنى ونىڭ ۇيىنە ەلدى سۇلىكشە سورعان ءبىر ۇلىق كەلىپتى.
— سەنى جارلى قىلعان مەن ەمەس ەم، جازعان قۇدايىڭا جىلا. جان باسى الپىس قاداق بيدايدان، ۇيىڭدەگى التى ادامعا توعىز پۇت استىق تولەيسىڭ، — دەپ ۇلىق قيعىلىق سالىپ وتىرىپ الىپتى.
جالعىز سيىردىڭ سۇتىنە قاراپ وتىرعان جارلى بايعۇس قالاي ماقۇل دەي قويسىن، قاتتى ساسىپتى. اۋىل-ايماققا شەشەندىگىمەن اتى شىققان قارشاداي عان كەدەيدىڭ ءبىر بالاسى بار ەكەن.
ۇلىق سول بالانى شاقىرىپ الىپتى دا:
— بالا، سەنى جۇرت شەشەن دەسەدى. مىنا اكەڭدى بيىلعى الىم-سالىمنان بوساتايىن، سول ونەرىڭدى كورسەتشى! ماسەلەن، ادامعا مىنا كوز، مۇرىن، قول مەن اۋىزدىڭ قانشالىقتى كەرەگى بار؟ وسىعان ويلانىپ جاتپاستان، تابان استىنان جاۋاپ تاۋىپ ايتا قويشى، قانە! — دەپتى.
سوندا بالا تۇرىپ:
— تاقسىر، قاپىلىستا شىققان ءسوز قانجاردان وتكىر كەلۋشى ەدى. جازاتايىم قىتىعىڭىزعا ءتيىپ كەتكەندەي بولسام، بىزدەي پەندەڭىزگە اڭگىرتاياق ويناتىپ جۇرمەس پە ەكەنسىز؟ — دەپتى.
— و، ول نە دەگەنىڭىز؟! ءسوز تاپقانعا قولقا بار ما؟ جاۋابىڭ نانىمدى بولسا، جازعىرار جايىم جوق. سويلە، قورعانبا! — دەپتى ۇلىق.
— ە، ۇلىق باسىمەن ۋادە بەرىپ، قارشاداي بالا سەنىڭ سوزىڭە وكپەلەپ نە كورىنىپتى؟ ءبارىمىز دە كۋامىز؟ — دەسىپ، ۇلىقتىڭ قاسىنداعى نوكەرلەرى دە قاۋمالاپ اكەتكەن سوڭ، بالا:
— ولاي بولسا تاقسىرىم، سويلەيىن ءسوزدىڭ تاپ شىنىن:
كوز دەگەن كوپتى ۇيىرۋگە كەرەك،
قول — جارلىنىڭ مالىن جىلاتىپ الۋعا كەرەك،
اۋىز — العانىڭدى كومەيگە سالۋعا كەرەك، — دەگەن ەكەن.
ۇيالعانىنان قۇلاعىنا دەيىن قىزارىپ، قاسىنداعىلاردىڭ بەتىنە قاراي الماعان ۇلىق:
— قاپ! مىنا جۇگىرمەككە ءتىپتى داۋا جوق ەكەن! — دەپ، اتىنا ءمىنىپ، جونىنە جۇرە بەرىپتى.