(كوڭىلدەگى ماحابباتىم)

شىن دوستىم شىبىنىمداي شايبايجان،
بولعاندا ءبىرىمىز جان، ءبىرىمىز ءتان.
بولسا دا قىرىق جىل قىرعىن ۇمىتپاسپىز،
سوندا دا، ءبىراز ءسوزدىڭ رەتى بار.
جىبەردىم «زارلاندىمنىق» جەتى ءبولىمىن
جازۋعا ودان ارتىق كەلمەدى حال.
كوڭىلگە قيال قادار الا كورمە،
بولادى دوستىق سۋى — دوستىنا بال.
... ءدارى ... بولىپ دارياعا بارعانىم جوق:
ءارتۇرلى سەبەپتەرمەن ۋاقىتىم تار،
شالقىدى شار تاراپقا سورلى كوڭىل،
قايتكەندە ەريدى دەپ ىشتەگى قار.

ساندالىپ ءجون تابا الماي زارىعادى،
«قۇدايىم اتىرا ما،— دەپ بىزدەرگە تاڭ؟»
ارنەشىك حالدارىمنىڭ ءبارى ءمالىم
دوستىڭا حال-حادارشا جاردەمىڭ سال.
«دۇنيە دوس، ماحابباتسىز مال سەكىلدى»، —
دەگەن ءسوزىن ابايدىڭ ەسىڭىزگە ال.

جەر شەتىندە جۇرسەڭ دە ىقلاس سىزدە،
ۇنەمى بىرگە ءجۇرۋ بولماس بىزدە.
قايناسقان جۇرەكتەگى ماحابباتتى
ويىڭنان تاستاي كورمە ءاربىر كەزدە،

جەتكىزگەي مۇراتىڭا ءقادىر يەم!
جانۋمەن وتقا تۇسپەي ويعا كۇيەم.
جان دوستىم، بىر-ەكى اۋىز نازىم جازدىم،
كورگەندە بوساسىن دەپ جۇيە-جۇيەڭ.

جۇرگەيسىڭ حات جازىسىپ، حابار الىپ،
جوعارعى ءسوز مازمۇنىن قاراپ الىپ.
«جۋان ەتىك قازاقتا جۇمىس از» دەپ،
جۇرمەڭىز ءتىلىڭىزدى قاداپ الىپ.

جاقسى، جامان بولسا دا قانىڭ بىرگە،
ولسەڭ دە، تىرىلسەڭ دە ءتانىڭ بىرگە.
«اركىمنىڭ ءوز اۋزىنا قولى جۋىق»
ەگەر دە ولشەستىرىپ سالساق كىرگە.

بۇل ءسوزدى قاستامايمىن جالعىز ساعان،
مىسالى قۋراپ قالعان قازاق سابان.
ءوزىمشىل، وزگە ءۇشىن جاردەمى جوق،
جاقىنىن جات كەرەتىن جاۋدان جامان.

---