كوبەيتە بەرمە، جانىم، شاشىڭ اعىن،
جانىم، سەن جاسىماعىن، جاسىماعىن،
نوسەرلەتىپ، ءبىر ساتتە باسىلامىن،
شاشىلادى شۇعىلام، اشىلامىن.
ۇشقىندارىن جان-جاققا شاشىراتقان،
كەزدەرىم بار كەي-كەيدە جاسىن اتقان.
قارا بۇلتقا قارا دا باسىمداعى،
كۇن شىعادى دەپ ويلا وسى جاقتان.
جانىمنىڭ جاقسى ەمەس تىنشىعانى،
تىنشىعاندا جۇرەگىم تۇنشىعادى.
جاسىنىمنان، جانىم، سەن سەسكەنبەگىن،
جاي وتىنىڭ ارتىنان كۇن شىعادى.
جاي وتىمدى الىپپىن باسەڭدەتىن،
ەسىم كەتىپ قالىپتى، ەسەم كەتىپ.
اق جاڭبىردىڭ نۇرىنا شومىلا بەر،
نوسەرلەتىپ الايىن، نوسەرلەتىپ.
جانىم، سەن جاسىماعىن، جاسىماعىن!
نوسەرلەتىپ بۇلتتاردان جاي اتىلماي
كۇن تىمىرسىپ تۇرعانعا اشىنامىن...

---